Bu kitabı geçen sene okumuştum ilk kez. Olayın akışına öyle kaptırmıştım ki kendimi; cümlelerin altındaki anlamları daha iyi idrak etmek için bir kez daha okumaya karar vermiştim. Sabah başladım, akşam bitti.
İnanılmaz samimi bir dille, yer yer güldüren bir tutam da kafa karıştıran sayfalarla başlıyor kitap. O kadar samimi bir iç ses ki; bir insan anca bu kadar kendisi ile konuşabilirdi, diyorum.
İlerleyen sayfalar hakkında -en azından konusuyla alakalı- hiç bir şey söylemek İstemiyorum. Ama, acaba şimdi ne olacak, az önce ne oldu öyle, ben doğru mu anlıyorum acaba, derken müthiş bir hızlı bir gün içinde bitti kitap.
Ve yine ama; nasipse bu kitabın bir baş ucu kitabım olacağını, hayatımın ve zamanım farklı evrelerinde, farklı ben’ler eşliğinde defalarca okumak isteyeceğimden Eminim.
Kitap özünde çok iyi geldi bana. Hayır, kitabı bitirince sevinçten, heyecan, aşırı bir mutluluk hissetmedim. Ama hayatımdaki bazı şeylere karşı bir kabullenilişin, altı cümlelerin içime verdiği olgunluk emareleri ile karışmasıyla; acı bir huzur hissettim.
Bu kitabı okumak için bu kadar beklemiş olmanın, kitabın yazarını keşfetmek için bu kadar geç kalmış olmanın verdiği utanç ile, diyorum ki, okumalısınız.
Elimden gelse onlarca paragrafı alıntı olarak yazmak, insanlarla paylaşmak isterdim. Ve yine elimden gelse, bu kitabın iki üç yılda bir okunmasını kaide haline getirmek isterdim.
Bu kitap beni öyle derinden etkiledi ki, öyle bir zirvedeki nazarımda, almış olmama rağmen diğer kitaplarını okuyamıyorum yazarın. Son okumam gerekeni başta okumuş gibi sanki. Öyle bir his. Neticede , tavsiye edilir. Keyifli Okumalar.
Gökçe Hanım'a teşekkür ediyorum. Şimdi başlayabilirim;
Her şey matrak başlamıştı aslında. Bilinç akışı yok, zor cümleler yok, sadece tatil havası ve tatlı bir merakla ilerleyiş var. Oldukça neşeli ilerleyen bir kurgu, kim olduğunu bilmeyen ama anlamaya
