“Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş...
Şükrü Erbaş ‘ın okuduğum ilk kitabı. Önce yazarın şiirlerini okuyarak mı başlasaydım diye düşündüğüm oldu. İnsanın acısını insan mı alır? En azından bu kitabı okuyana kadar bu soruya cevabım net değildi. Ama insanın acısını sadece insan almıyormuş. Bazen okuduğumuz bir kelime, bazen...devamını oku