İnsanlar Uyurlar, Ölünce Uyanırlar

Çoğu insanın aksine kabristanları çok severim ben. Pek çok diriden daha iyidir ölüler. Zarar vermedikleri gibi öğüt verirler insana. Diriler gibi boş konuşmazlar. Konuşamazlar ama sonunda varacağım durağı hatırlatırlar bana. Haykırırlar sanki ziyarete gelenlere: “Ey yolcu bak da biraz ibret al, sonun bizimkinden farksızdır onu bil” diye.

Saint

Efsane Wimbledon tenisçisi Arthur Ashe, AIDS’den ölmekteydi. Dünyanın her köşesindeki hayranlarından mektuplar yağmaktaydı. Bunlardan bir tanesi şöyle soruyordu: “Neden Tanrı böylesine kötü bir hastalık için seni seçti?” Arthur Ashe buna şu cevabı verdi: “Tüm dünyada... 50 milyon çocuk tenis oynamaya baslar, 5 milyon tenis oynamayı öğrenir, 500,000 profesyonel tenisi öğrenir, 50,000 yarışmalara girer, 5,000 büyük turnuvalara erişir, 50’si Wimbledon’a kadar gelir, 4’ü yarı finale, 2’si finale kalır. Elimde şampiyonluk kupasını tutarken Tanrı’ya ‘Neden ben?’ diye hiç sormadım. Ve bugün sancı çekerken, Tanrı’ya ‘Niye ben?’ mi demeliyim?” Mutluluk insanı tatlı yapar. Zorluklar güçlü yapar. Hüzün ise insan yapar. Yenilgi mütevazı yapar. Başarı insanı ışıldatır, ama yalnız Tanrı yolumuza devam etmemizi sağlar. Tanrı’ya asla “Niye ben?” diye sormayın... Ne olacaksa olacak... O’nun kendine has usulleri ve her işinde çeşitli hikmetleri vardır... Siz inancınızı koruyun.

Reklam

Saint

Materyalist bir öğretmen, öğrencisine, “Söyle bakalım” demiş, “Allah nerede? Eğer bilirsen sana portakal vereceğim.” Öğrencinin cevabı şu olmuş: “Siz bana onun olmadığı bir yer gösterin, ben size portakal bahçesi vereyim.”

Saint

Ölümle Tamamlanır Eksik Kalan Resim Yaşıyorum sanırken insan anı, hep bir şeylere ulaşma peşinde geleceğe yönelik yaşamıştır hayatı. Kafasında kalan yüzlerce plan, program ve gerçekleştirilmesi gereken hedef ile birlikte son bulmuştur yaşamı. Gezememiştir örneğin çok istediği bir adayı. Ya da görememiştir belki de torununun ilk adımlarını. Oturamamıştır son yıllarında, hep hayal ettiği, orman içi ya da göl kıyısındaki o evde. Yarım kalmıştır aslında yaşam resmi.

Saint

Yoldan geçen bir genç, gözlerini hiç ayırmadan akarsuyun başında oturan yaşlı adama bu kadar dikkatli neye baktığını sorar. İhtiyar adam gözlerini akan sudan ayırmadan şu cevabı verir: “Hayatıma evladım, akıp giden hayatıma...”

Saint

Hele bir de alımlı ve güzel bir bayan için daha da zordur bu durum. Zira kimler koşmuştur gençliğinde peşinden. Ne canlar yakmıştır kim bilir. Derin bir ah çeker ve mırıldanır kendi kendine “Hey gidi hey! Neydim ben bir zamanlar.” Bir düşünürün sözleri ile; Hangi güzel yüz ki, Toprak olmadı! Hangi güzel göz ki, Toprak dolmadı?