Dincilik; dini, çıkar, koltuk, baskı, egemenlik aracı yapan bir sanayi koludur. İşin esası bakımından ne dini vardır ne de imanı. Tek kutuplu dünyanın süper zalimleri, sömürülerine destekçi bulmak için, dinci sektörün her türüyle işbirliği içine giriyorlar.
İtham ve iftira, dincilerin temel ibadeti, varoluş nedenidir.
Dindar, 'yaratılanları Yaratan'dan ötürü' sever, dinci ise yaratılanları Yaratan'dan nefret ettirmek üzere rahatsız eder.
Dincilik, bir Yahudileşme illetidir. Başka bir deyişle, dincilik, dine Yahudilerin yaptıklarını yapmanın namıdiğeridir.
Dincilik, tarih boyunca dört büyük Müslüman önderi deccal ilan etmiştir: Hz. Peygamberi kilise babaları, İmamı Azam'ı Emevi despotizminin yardakçıları, Selahaddin Eyyubi'yi Haçlı dinciliğin vaizleri, Mustafa Kemal'i ise akıl ve cumhuriyet düşmanı Müslüman yaftalı dinciler deccal ilan etti. Yani, 'dört deccal'ın ikisi kilise tarafından, ikisi de sözde Müslüman dinciler tarafından deccal ilan edildi.
