Annem asla bizimle birlikte sofraya oturmazdı. Yemeğimizi dağıtır ve ayakta yerdi. Tabağını buzdolabının üstüne koyardı. Az konuşurdu ve ayakta dururdu. O her zaman ayaktaydı zaten. Yemek pişirirken. Çamaşır yıkarken. Ütü yaparken. Ayakta durmuyorsa, uyurdu. Televizyondan sıkılırdı. Yorgun olduğunda yatağına yatar ve adeta ölürdü.
Asla yalan söylememelisin oğlum. Ve asla başkalarının adına leke sürmemelisin. Gerçeği söylemelisin, özellikle de senden küçük olanlara. İnsanların, Tanrı'nın ve kendinin karşısında, gerçek olandan ayrılmamalısın. Anladın mı?
Bu arılar neden kovan yapıyorlardı ? Kim öğretmişti onlara bunu yapmayı ?
“Bunu bilirler. Onların doğasında var,” demişti bir sorduğumda babam.
— —
Peki benim doğamda ne vardı ? Ben ne yapmayı biliyordum ?