Kızıl bir bulut olup içimi döküyorum
Bir sel felaketi ile haritadan siliniyor adım
Apartman boşluğu gölgenle dans ediyorum;
Yokluğun kadife bir ceket giymiş bana tango öğretiyor
Kalbimin doğusunda adıma arama emri çıkıyor
Perdelerimi kapatarak güneşle arama mesafe koyuyorum
Yüz hatlarından kendime bir yol çizip eve dönüyorum
Bu günlerde üç oda bir salon kalbime sığamıyorum
Rüzgarlı bir balkonda nar gibi parçalara ayrılıyor ruhum
Yirmi yaşımı Tarlabaşı'nda bir gece konduda buluyorum
Ne zaman aynaya baksam göz bebeklerim rengini unutuyor
İçine su katılmış biraz süt ile çocukluğuma dönüyorum
Midemde hep neşeli bir gezegen keşfediyorum
Canı durmadan çikolata istiyor