Kimi zaman ünlü bir yazar ya da bilgenin ağzından çıkan son sözler, ölen bu insanın ne kadar derin bir bilgi ya da bilgeliğe sahip olduğu konusunda geride kalanlara ilham verir. Kimi zaman da ölen kişilerin zayıflıkları, korkuları, hastalıklarıyla birer insan olduklarını anımsamamızı sağlar.
İdam sehpasından ölüme gidenlerin ağzından çıkan kahramanca sloganlar bize aktarıldığında, ölenleri kahramanlıklarıyla anımsamamız, son anlarında da öldükleri amaca hizmet ettiklerini düşünmemiz istenir. Bazen idama götürülenler o kadar kahramanca davranamazlar; acı, bilinmeze yolculuk, yok olma korkuları ya da bir başka duygu onların son sözlerinin ağlamaklı, korkulu, vb. olmasına neden olur.
Elinizdeki kitapçıkta İsa'nın çarmıhtaki son sözlerini inceleyeceğiz. İsa öldürülmek üzere çarmıha çakıldığında neler düşünüyor, neler hissediyordu? Bunları tam olarak bilmemize olanak yok. Yine de O'nun çarmıhta ölmeden önce ağzından çıkan ve İncil'de kayıtlı olan yedi sözü elimizde bulunmaktadır. Böylece İsa'nın ölüme giderken zihninde, yüreğinde neler olduğuna ilişkin bir parça da olsa bilgi sahibiyiz. Bu sözleri derinlemesine düşünecek, bizim için nasıl bir değer taşıdıklarını anlamaya çalışacağız.
