Cahit Zarifoğlu o hale gelmişti ki, kendi dünyası içinde bir şiir dili kurmuştu ve bunu çok iyi kullanırdı. Yani şiire, o anlatılmaz olana ait bir durum çıktığı zaman, bir algılama olduğu zaman, onu hemen anında şiire döküverirdi.
ErdemBeyazıt
Cahit Zarifoğlu 'nun "Sana kitap hediye edeni unutma, sana kitap okuyanı ise hiç unutma." dediği yerdeyim...
Unutulur mu hiç? Kıymeti ve sevgisi bâkî... :)♡
İşaret Çocukları
"Bunca tanışıklığımız varken
Sana dair
Bana söz düşmüyor!.." :) (s.19)
Şiir gibi yaşayacağız hayatı, vesselam...