İslam Hukukuna Giriş
Wael B. HallaqSözler ve Alıntılar
Hukuku tektip ve homojen kılmanın modern devletin en temel meşguliyetlerinden biri olduğu rahatlıkla iddia edilebilir.
....baskıcı modern devletlerin ortaya çıkması ve derin bir manevi çöküş duygusuyla da birleşerek, büyük oranda siyasi fakat aynı zamanda yönelim itibariyle hukukî ve kültürel olan bir sosyal fenomen için bir araya geldi.
Sayfa 18Kitabı okudu
İslam yargılama süreci, kazananın her şeyi kazandığı bir mantıktan ziyade dağıtıcı adaletin ahlaki mantığını savunarak, anlaşmazlığa düşünlerin sosyal dünyasına hiçbir zaman yabancı kalmadı.
...Batılıl tarzdaki okulların açılması, bilerek veya bilmeyerek, Müslüman beldelerdeki eğitimin açıkça Batılılaştırılmasının yanı sıra başka birçok etkiyi de eşzamanlı oluşturmaya koyuldu. Mesela 19. yüzyılın sonunda Osmanlı İmparatorluğu'nda Avrupai eğitim şekilleri, bağlı oldukları Batılı kurumları desteklemekte çıkarı olan Batılılaşmış yeni elitlerin hazır desteği aracılığıyla Şerî yargıçların yerlerinden edilmesini hızlandırdı. Ancak daha da önemlisi Batılı eğitim, egemenliğin artık ancak kendisiyle mümkün olabileceği yeni emperyalist kültürü benimsetmenin hem ön şartı hem de aracıydı.
Sayfa 156Kitabı okudu
Günümüz dünyasında Müslüman kadınların, bazen işsiz kalabilen kocalarından daha cazip işlere sahip olmaları da imkan dahilindedir. Oysa ailenin geçimini kadının sağlaması halinde kocanın da sahip olacağı hakları yansıtacak tarafsız bir hukuk dili henüz mevcut değildir.)
"Şeriat , göstergeler ile ilişkilerin bütünleşmiş bir sistemine en büyük değerin verildiği bütüncül bir varlığı temsil ederken modern hukuk düzeni, tamamen devlet ve onun metafiziği içerisinde toplumu tanzim ile ilgilenmektedir.
Wael B Hallaq / İslam Hukukuna Giriş, sh,14 (Pınar Yayınları)
Sayfa 14 - Pınar Yayınları
Şeriat, göstergeler ile ilişkilerin bütünleşmiş bir sistemine en büyük değerin verildiği bütüncül bir varlığı temsil ederken modern hukuk düzeni, tamamen devlet ve onun metafiziği içerisinde toplumu tanzim ile ilgilenmektedir. Şeriat ruh ve bedeni toplum, antropoloji, ekonomi ve daha başka şeyler ile ilişkilendirirken, modern hukuk bu ikisi ile ahlakî bir bünye olarak kişiyi çok az ilişkilendirir (hatta belki de hiç ilişkilendirmez). Modern hukukun ahlakîliği tasfiye etmesi, onu sadece burası ve şimdi ile ilgilenen, insanın Allah'ın yaratışındaki bütünlüğe karşı sorumluluğu ile hiç ilgilenmeyen bir hukuk haline getirmiştir.