İslam Ne Değildir
Emre DormanSözler ve Alıntılar
Müslümanlar Kuran’a uygun olmayan bilgilerin ve geleneğin değil, aklın, vahyin ve gerçeğin peşinden gitmelidir. Aksi halde Kuran’ın bu konudaki onlarca apaçık ayeti bizzat Müslümanlar tarafından yok sayılarak göz ardı edilmeye devam edecektir. Doğru bir İslam inancına sahip olmak için ilahi olan ile beşeri olanın birbirinden ayırt edilmesi ve İslam’ın beşeri olan üzerinden değil ilahi olan üzerinden değerlendirilmesi gerekir. Çünkü İslam inancı için ölçü Kuran’dır, Müslümanlar ya da Kuran dışı kaynaklar değildir.
Affetmenin fiziksel ve ruhsal anlamda olumlu etkilerini gösteren araştırmalara göre hem ruhen hem de bedenen daha
sağlıklı olmak için affetmeyi bilmek gerekiyor. İnsanın hem ruhsal hem de bedensel sağlığı açısından affetmenin önemi büyük. Bu konudaki bir araştırma dikkat çekici. Stanford Üniversitesi’nde görevli bir grup bilim insanı, San Francisco şehrinde oturan 260 kişi üzerinde bir araştırma yapıyorlar. Denekleri 6 kez 1,5 saatlik oturumlara çağıran çalışma grubu, bu oturumlarda katılımcıların affetmeyi öğrenmesini sağlıyorlar. Araştırma çerçevesinde kötü anılarını konuşarak paylaşan denekler, daha sonra kendilerine zarar veren kişileri canlandırarak içlerinden onlarla konuşuyorlar. Kendilerine zarar veren kişileri affeden katılımcıların çoğu, deney sonrasında daha az acı duyduğunu
belirterek, stresten kaynaklanan sırt ağrısı, uykusuzluk ve mide ağrısı gibi ruhsal ve fiziksel belirtilerin de önemli ölçüde azaldığını kaydediyorlar. Benzer araştırmalara göre öfkesini çözemeyen, affedemeyen insanlarda kalp krizi geçirme olasılığı, bu duyguyu kontrol edebilen insanlardan üç kat daha fazla.
Yine affedememenin, tansiyon yükselmesine, hormonal dengesizliklere ve bağışıklık sisteminin zayıflamasına sebep olduğuyla ilgili bilimsel çalışmalar görmek de mümkün.
Şükretmeyen insan nankörlük eder. Sürekli şikâyet eder. Nankörlük ve şikâyet ise insanı içten içe çürüten bir zehir gibidir. İnsanı mutsuz, huzursuz ve tatminsiz kılar. İnsanda hep daha fazlasını isteten bir doyumsuzluk duygusu oluşturur. Hep daha fazlasını isteyen insan sahip olduklarının kıymetini bilmez. Bunlardan mahrum olanları düşünmez. Nankör, bencil, cimri, kıskanç, doyumsuz, hırslı, sabırsız, aceleci, kibirli, merhametsiz, geçimsiz, paylaşma ve yardımlaşma duygusundan yoksun, nefret dolu ve acımasız olmak gibi kötü huylara sahip olur. Kötü huylar, insan ruhunun gözeneklerini tıkadığı için ruh, ihtiyaç duyduğu manevi nefesi alamaz. Ruh dünyasındaki sorunlar, beden sağlığını da altüst eder.
Bu dünya insanın mutluluk arzusunu tam anlamıyla tatmin etmemektedir çünkü ünlü düşünür ve yazar C. S. Lewis’in (ö. 1963) de dikkat çektiği gibi insan ancak Allah ve ahiret mutluluğu ile gerçek anlamda tatmin olabilir:
“Eğer kalplerine gerçek anlamda bakmayı öğrenirlerse, insanların çoğunluğu, şiddetli bir şekilde istedikleri şeyin bu dünyada olmadığını anlayacaklardır... Öyle bir hasrettir ki hiçbir evlilik, hiçbir seyahat, hiçbir eğitim, gerçek anlamda onu tatmin edemez. Bunu söylerken başarısız evlilikleri, tatilleri, eğitimleri kastetmiyorum. Olması mümkün en başarılılarını kastediyorum. Eğer kendimde, bu dünyadaki hiçbir deneyimin tatmin edemediği bir arzu tespit edersem, bunun en muhtemel açıklaması, başka bir dünya için yaratılmış̧ olduğumdur. Eğer dünyevi hazların hiçbiri onu tatmin edemezse bu, dünyanın bir hile olduğunu göstermez. Muhtemelen dünyadaki hazlar onu tatmin için değil, bilakis onu açığa çıkarmak içindir. Böylece gerçek hayatın farkına varalım. Eğer böyleyse, bir yandan bu dünyevi nimetleri hiçbir zaman küçük görmemeli ve nankörlük etmemeliyim, diğer yandan bunları bir kopyası, yankısı, serabı oldukları şeyle karıştırma yanılgısına düşmemeliyim.
Kendimde gerçek vatanım için arzuyu muhafaza etmeliyim, o vatan ki ölmeden ona kavuşamam...”
Şükür, insanın ruhunun nefes almasıdır. Güzel huylara sahip olma vesilesidir. Esasen şükreden kendi için şükretmiş demektir: Şükreden, kendi nefsi için (kendisi lehine) şükretmiş olur. Kim de nankörlük ederse bilsin ki, Rabbim kendi
kendine yeten (kimsenin şükrüne muhtaç olmayan) ve (yarattıklarına karşı) sınırsız cömert olandır. (Neml 40)