İslam'da İnanç Esasları Bekir Topaloğlu, Yusuf Şevki Yavuz, İlyas Çelebi
Biz maddeyi ve maddenin bazı özelliklerini bu duyularımız aracılığıyla tanımaktayız.
Onların emrine telsiz, telefon, mikroskop, teleskop gibi yardımcı cihazlar da vermişiz. Buna rağmen maddenin her özelliğini tabiatın her sırrını henüz anlamış değiliz. Duyularımız tabiat varlıklarını ve olaylarını idrak ederek bizim için malzeme toplar, işlenmek üzere akıl mekanizmasına iletir. Fakat her insanın aklı ayna malzemeden aynı mahsülü üretmez. O halde her asırda Allah'a inanan büyük kitlelerin yanında, O'na inanmayan insanlar da olacaktır. Allah'ın varlığı konusunda ortaya konan deliller kişiye ışık tutar, gerçeğin yolunu gösterir, hatta gerçeğe yaklaştırır.
Ne var ki yine de arada bir mesafe kalır. Bu mesafeyi kapatacak ve gerçeğe ulaşacak olan insanın kendisidir.Son adımı o atacak, son kararı o verecektir. Herhalde kulun sorumluluğu, ceza veya mükâfatı da bu noktadan doğmaktadır.
-
Baskı Tarihi:2009
-
Sayfa Sayısı:293
-
ISBN:9758646079
-
Yayınevi:Çamlıca Yayınları
-
Kitabın Türü:
Kitaptan 15 Alıntı
Allah hiçbir kimseyi güç yetiremeyeceği şeyden sorumlu tutmamıştır.
İslam'da İnanç Esasları, İlyas Çelebi (Sayfa 141 - Çamlıca)
Kur'an hem dini hem dünyevi konularda doğruya isabetin kesin bilgiye ve delile sahip olmakla mümkün olduğunu açıklar. Kesin bilgiye dayanmayan iddiaları geçersiz kabul eder. Bu sebeple her konuda akıl yürüterek, gözlem ve deney yaparak bilgi üretmeyi insana temel bir görev olarak verir.
İslam aşikar ve meydanda olandır. İman ise kalptedir.
İman, kalp ile tasdik, dil ile ikrar ve uzuvlarla amel etmektir.
Ahlak kaidelerinin özü "yararatana hürmet, yaratılana şevkat"tir.
İbadetler insanın fikrini yüceltir, ruhunu olgunlaştırır, iradesini terbiye eder.
Keşke öyle olabilsek...
Müslüman, diğer Müslümanların dilinden ve elinden emin olduğu kimsedir.
Pozitivistlerin düşünce tarzı, "Görmediğim şeye inanmam" cümlesinde ifadesini bulan kaba anlayışın ötesine geçemez, insan öyle şeylerin varlığını kabul etmektedir ki onların bizzat kendilerini görmemekte, duyu organlarının hiçbiriyle idrak edememektedir; elektrik akımı, ruh, ultra mikroskopla bile görülemeyen nice varlıklar gibi. Hayvanlardan farklı olarak akla, şuura, hafızaya, hayal gücüne sahip bulunan insan, bazı varlıkla bir gözleriyle, bazılarını diğer duyu organlarıyla bir kısmını da aklı ve muhakemesiyle idrak edip mevcudiyetini anlar. Bu gerçeği kabul etmemek realiteyi bilmezden gelmek, insan yapısından ve insanlık tarihinden habersiz olmak, bilmeden hüküm vermek ve cehaleti ilim yerine koymaktır.
Vazifen, en değerli sermayen olan ömrünü harcarken dünyadan nasibimi unutmamak, ahiret yurdunun saadetini sağlamaktır.
