Kabil Tevrat'ta Kain adıyla geçiyor ve Arapça kökenli bir sözcük. Kain Semitik dillerde demirci ve ozan anlamına geliyor. Sözcüğün kökü de kapatmak anlamını taşıyor. Hint-Avrupa dil ailesinin bir kolu olan Elencede konein (yağlamak), Latincede conari (biraz bir şeyler yapmak) anlamlarına, yani ilkel insanın ava veya savaşa çıkmadan önce yüzünü ve bedeninin bazı yerlerini boyaması anlamına geliyordu.