Biz, kendi hayatımızı yaşıyoruz. Bir kere geldiğimiz dünyada, bir kere gireceğimiz sınavda, bir kere karşımıza çıkan fırsatı, hiç kimsenin hatırına bakmadan iyi değerlendirmeliyiz. Değilse, kimsenin hatırı kurtarmaz bizi. Kaybedersek, kendi hayatımızdır, sonsuz hayatımızdır kaybettiğimiz., bilmem kimse yanar mı bize? Orada, hatırına, hakkın hatırından geçtiklerimizden kimse ağlar mı, ya da el uzatır mı bize? Ne mümkün! Görseler de görmezlikten gelirler, kaçarlar bizden, saklanırlar. Amansız pişmanlıkların ağına düşmeden, yaşama bilincimizi yenilemeliyiz sürekli.