Araplar yedi yüz yıl boyunca toprağı suladı, taşlarla bezdi, ruhlarını süslediler. Ancak tüm emekleri bahar bulutları gibi dağılıp gitti. İç çalkantılar başladı. Hristiyanlar geldi. Toprağı sulayan kanallar tıkandı, bahçeler kurudu, şadırvanlar akmaz oldu. Sanat, şarkı, kadın; hepsi ölümcül günah kabul edildi. Hilal battı. Kurtuba karanlığa gömüldü, şaşaası hafıza ile hayalde kaldı. Zamanın dalgalı kıyısında köpük gibi söndü gitti.