Ah be Davut Amca...
Mersin'de yakın arkadaşıma doğum günüm için imzalayıp vermişsin kitabını. Kitabın demek ne kadar doğru olur bilemem. İki karton kapağın arasında duran hayatın oysa. Elime ilk vardığı gün arkadaşıma: Ben gerçek yaşam öykülerinin anlatıldığı kitapları okuyunca kötü oluyorum çok üzülüyorum demiştim. Nitekim öyle de oldu. Bunun yanı sıra sitede kitabı ilk okuyan ve inceleyen olmanın gururunu yaşıyorum.
Genç iki öğretmenin dillere destan sevdasına şahit olmak eşsizdi de üzücü sonuna da şahit kalmak üzdü doğrusu. Yumurtalıklarında beliren kistlerle başlayan bir illet ile savaşmanın öyküsü.
Kitap boyunca her hitabında içindeki sevgiyi nakşedip durmuşsun. Karıcığım, canım, yavrum...
İçindeki uçsuz bucaksız sevgiyi ve 25 yıllık evliliğini anlatmaya kalkmandaki amaç, şüphesiz çok uzaklardan iki gözün de nasıl sevdiğine şahit olmasını istediğindir. Tokat'ta eşin ve biricik kızın ile yaşadığın o rüya- kabus karışımı öykün bugün gelip Mardin'de beni buluverdi.
İyi ki buldu, iyi ki okudum. Kitabı senin elinden alan arkadaşım değil de ben olsaydım keşke.
Her sevda senin sevdan gibi pürüzsüz ve sonsuz olsaydı keşke. Ellerinden ve yüreğinden öpüyorum, güzel amcam...
