Orhan Kemal'in tüm kitaplarini okumaya ant icmis biri olarak, bu zamana kadar okuduklarim icerisinde en 'özel'i diyebilirim. Özel olmasi , kisa hikayelerinden oykulerinden kurgusundan gelmiyor; o hep bildigimiz, hane halkinin yoksullukla mucadelesinin ictenlik yogurulmus anlatimi baki.
Kitabi ozel kilan seylerden biri, bitmesine ragmen sagliginda basilamamis olmasi, bu insanin icinde derin bir sizi birakiyor. Digeri ise, aslinda hep hissettigimiz ama kelimeleri bir araya getirip bir 'Orhan Kemal' tanimlamasi yapmaya zorlandigimiz gerceginin uzerine bu kitaba cizimleri ile eslik eden Ferit Ongoren'in aldigi kisa notlarla bir onsoz yazmasi ve kafamizda daha net bir Orhan Kemal profili olusturabilmesidir. Okurken acayip keyif aldigimi ve mutlu oldugumu soyleyebilirim.
"Orhan Kemal'deki aile tutkusuna bilmem ne demeli. Tipleri kisi olmadan once bir aile uyesidirler. Garip bir istahla isliyor aileyi. Ekonomik baskilar elinde durmadan cozulen, dagilan ailelerin bir iç ürküntüsü."
