Arkadaşı Koço'yu hatırladı, Sirkeci garından trene bindirmişti dul annesi ile birlikte. Koço'nun annesi madam Ester'e , Celal de anne yani mamiko derdi. Nasıl da ağlamıştı mamiko, ah vatanım, ölürüm de gitmem! Toprağımı, kocamın mezarını bırakamam, diye. Ama çaresiz gitmişlerdi, diğerleri gibi. Bir daha mamikonun yaptığı kadar güzel bir karides salatası yiyememişti ömrünce.