İsyan Günlerinde Aşk
Ahmet Altan
Yorumlar ve İncelemeler
"Zor seven insanlar, sevilmesi zor olan insanları sevmeye meyleder."
Sigara kullanıyor olsaydım eğer 
Hamit YATÇİ gibi ben de bu kitaptaki karakterler için yakardım, en çok da Hediye ve Ragıp için. Bazı kitapları bitirmek için okuruz, ama ben bu kitabı okurken bitsin istemedim, sindirerek okudum ve sigara dumanını çeker gibi çektim içime her karakteri. Ahmet Altan'ın kaleminin bu kadar sağlam olduğunu düşünmezdim hiç. Aldatan, aldatılan, dost, hain, karşılıksız seven, karşılık bulan her karakter öyle güzel anlatılmış ki hiç biri için "belki"ye "acaba"ya yer bırakılmamış.
Nedir kahramanlık? Eline silah alıp vatanı için savaşmak mı, hayatının son dönemlerini yenilmiş bir padişahın yanında geçirmeyi tercih etmek mi?
Peki aşk? Hikmet Bey, kendisine aşık olan Hediye için bakın ne güzel söylemiş: "Eğer hayatım, kırılacak bir eşya, bir bardak ya da bir vazo, ne bileyim öyle bir şey olsaydı eğer, bunu tutması için Hediye'ye verirdim,' demişti, 'ondan başka herkes, bir dalgınlık anında onu bir yerde bırakabilir, düşürebilir, bir acı duyduğunda elinden atabilirdi ama o, hiçbir zaman, hiçbir şartta onu elinden bırakmazdı." Ve ben bütün duygularımı bu alıntıya bırakabilirim, bu kadar sevildiğini bildiği halde canını en çok da kendisi yaktığı için.
Baştan sona kadar her satırıyla harika bir kitaptı... Dahası yok. Dahasını ancak siz okursanız hissedebilirsiniz...
