İt Gözü
Deniz Tarsusİt Gözü Sözleri ve Alıntıları
İt Gözü sözleri ve alıntılarını, İt Gözü kitap alıntılarını, İt Gözü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
O sivri korku içlerinde sanki zehir.
Sayfa 23 - CanKitabı okudu
Sen kaygılarının üstüne basarak acımasızlaştın Haşmet. Korkularından öyle çok korktun ki, aşağılayıp seni var eden özelliklerini küçümsedin, öldürdün. Senden sana ne kaldı?
Sayfa 83Kitabı okudu
Büyük cezalar verilmeden akıl da, vücut da terbiye görmüyor, diye düşündü.
Sayfa 78Kitabı okudu
İnsan canı çizgi kadar ince, sonra kemik kadar soğuktu.
Sayfa 25Kitabı okudu
"İnsan canı çizgi kadar ince, kemik kadar soğuktu. "
Sayfa 25Kitabı okudu
İnsan canı çizgi kadar ince, sonra kemik kadar soğuktu.
Sayfa 25Kitabı okudu
İnsan dediğin mahluk değişir miydi?
Sayfa 104Kitabı okudu
Var olmak istedikçe yok olmuşsun. Hepken tek, çokken az, varken hiç.
Sayfa 25Kitabı okudu
Köyde herkes her gece yatmadan önce düşündüğü şeyi düşündü. Aniden gelen. Ateş gibi harlanıp çabucacık sönüveren. Ölümü. Bir tek o köyde insanların her gece yatmadan önce yaptığı şey, ölümü düşlemekti.
Sayfa 17Kitabı okudu
Madene işçi olanların soyu kömüre adak. Ölmek için doğan yavrucaklar, usanmadan baba mesleğini yaptı. Ve onların evlatları. Dağ, bitmeyecek ölümü bağırdı. Kimse duymadı. İşçi cesetleri madenin damarlarına kan olup oluk oluk akti, et kömürle boyandı.
Sayfa 25Kitabı okudu
Büyük cezalar verilmeden akıl da, vücut da terbiye görmüyor,
Sayfa 78Kitabı okudu
Dipte, dipte, daha dipte yüzlerce binlerce belki milyonlarca işçi daha dibe kazarken kara soluklu madenin içine kömür olan ölüm adamların kanı donup dağa aktı. Kömürle et birbirine karıştı. Peki neydi kömür, neydi dağ?
Sayfa 25Kitabı okudu
Nefes aldım. Ciğerlerim göğsümde genişledi. Hissediyorum. Ağacın kökleri gibi yayılın. Ben Haşmet, bu gövdeden önce bir ağacın zamanında yaşadığımı biliyorum. Algıladığım o geniş dehlizde dünya hızla dönerken her gün yapraklarımı yalayıp geçen güneşi hayal edebiliyorum. Ağaç olsam tekrar. Filizlensem, büyüsem, güçlensem, sonra boynumu rüzgarla eğip toprağa gömülsem.
Sayfa 82 - CanKitabı okudu
Madene işçi olanların soyu kömüre adak. Ölmek için doğan yavrucaklar, usanmadan baba mesleğini yaptı. Ve onların evlatları. Dağ, bitmeyecek ölümü bağırdı. Kimse duymadı. İşçi cesetleri madenin damarına kan olup oluk oluk aktı, et kömürle boyandı. Can kuşu ise tostoparlak yuvarlandı. Yangını estirip ormana vardı.
Köyde herkes her gece yatmadan önce düşündüğü şeyi düşündü. Aniden gelen. Ateş gibi harlanıp çabucak sönüveren. Ölümü.