Hiç sevilmezdim çünkü beni tanımıyorlardı ve kendimi tanıtmaktan kaçıyordum. Bugün bende artık kin yok, şimdi anlıyorum ki ben, kendimi paralamak için doğmuşum.
Suskun kalamıyorum., kendimi kandırmayı beceremiyorum. Çözüm yolu olarak acımı saklamaya çalışıyor, unutmak umuduyla, yaram yokmuş gibi yapıyorum. Kimi zaman, hayata inandığımızda, ölümü kökünden yok ediyoruz.
Ne aynı bedene, ne de aynı kalbe sahip olduğumuzu biliyorum. Benden farklı yaşıyor ve düşünüyorsunuz, ama benim gibi seviyorsunuz. İşte burada dostluğumuz.