İtiraf
Emile ZolaOldest İtiraf Reviews
You can find Oldest İtiraf quotes, oldest İtiraf book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
6.2Out of 10
İlk yayınladığında müstehcen bulundugu için yasaklanmış bir kitap. Sansürlenecek bir kitap değil aslında. Kitap yazmaya çalışan zor durumdaki yazarın bir fahişeye aşık olmasını ve bu durumunu kabul edememesini, utanmasını, kendi kendine kuruntularını anlatıyor. Tahminlere göre yarı otobiyografik bir kitap olduğu varsayılıyor. Emile Zola deyince aklıma Nana gelir ama İtiraf gelmeyecek. Fahişe de olsa bir kadını hor görmeyi beğenmedim!
"Deneysel" olarak adlandırılan bu türün ilk örneği olan roman, alışık olmadığım bir türde olduğundan mıdır bilmiyorum ama beni epey zorladı. Hele ilk yarısında kitabı bırakıp bırakmama konusunda ciddi bir savaş verdim. (Spoiler: Laurence'in hiçbir iş yapmadan Claude'dan geçinmeye çalışması beni çok kızdırdı. Bir hayat kadınının neredeyse zorla sığındığı evde daha uyumlu ve güleryüzlü olmasını, ne bileyim, en azından işe yaramaya çalışmasını beklerdim.)
Özetle, benim için Zola kesinlikle bu değil. Terese Raquin ya da Germinal varken, esamesi okunmaz yani. Yine de külliyatı tamamlamak isteyenlerin okuması şart. Zola severlere; fakir bir delikanlı ile bir hayat kadını ilişkisinin natüralist biçimde anlatıldığı "İtiraf"ı (Claude İtiraf Ediyor) tavsiye ederim. =)
192 syf.
·
Not rated
İlk yayınladığında müstehcen bulunduğu için yasaklanmış bir kitap. Kitap yazmaya çalışan, maddi manevi olarak zor durumlarda olan yazarın, bir fahişeye âşık oluşunu ve yazarın bir fahişeye aşık oluşunu kabul edememesini, utanmasını ve duruma ilişkin bazı kuruntularını anlatıyor.
Bu kitaba ilişkin genel eleştiri; kitapta, kadınların değersiz bir varlık olarak yansıtılmasıdır.
Eser, Emile ZOLA’nın değil de, sıradan bir yazarın olsaydı; iyi bir kitap diyeceğimiz kesin. Ancak, yazara göre değerlendirdiğimizde, hayal kırıklığı yaşatan bir eder diyoruz. “Okunmaya değer değil” demiyorum, okursanız; beklentinizi yüksek tutmayın diyorum.
Okuduğum bu kitap aslında acının itirafları...
Claude nin istediği tek şey sevgiydi. Ah be Claude . Sevgiyi yanlış kişide aradın. Sevgiyi yanlış kişide arayarak zamanını boşa tükettin.
İlk kez bir erkeğin ağlayarak aşk acısı çektiğine şahit oluyorum. Bu durumu yaşamasının nedenini bunalımda olduğuna bağlıyorum. Çok yalnız olduğu bir için Laurence ye bağlandı. Onun yanlış hatalar yaptığını duyduğu halde inanmadı. Çünkü bunun gerçek olmasından ve sonsuza kadar yalnız kalacağından korktu. Sonuna doğru gözlerindeki perdeler yavaş yavaş aralanmaya başladı.
Bu hikayeyi şu sözler özetler nitelikte.
"Seviyorum ve sahiplenmek istiyordum. Elimde kalan tek yaratığı umutsuzca tutuyordum. Bana ait olmasını istiyordum. Onu elimden alacaklarını düşündüğüm ve kendimi kaptırmaktan belirli bir gönül hoşluğu gösterdiği zaman ,çılgınca kıskançlıklarım oluyordu . "
bence de gerçekten emile zola’nın deneysel roman olarak adlandırdığı bir tür. Okuyucuyu ne olacak acaba diye sürüklerken sonunda beklenmedik olaylar oldu ve şaşırdım. Biraz ben cinsiyetçilikte sezdim açıkcası. Kadınları metalaştırma ve romandaki kadın karakterlerin de ataerkilliğe alışıklığı ve erkeklerden bir şeyler beklemesi gibi cinsiyetçi ögeler barındırıyordu bana göre.