Kitabı edebi olarak beğendiğimi söylebilirim. Duygular ve anlatımı başarılı buldum. Kitabın konusu: 90'lı yılların faili meçhul cinayetleri.
90'lı yıllarda bu tür acıların yaşandığı bugün herkesçe malum; lakin satırlarda terör propagandası sezdim. Yapılan zulümlerin karşılığı olarak dağa çıkış ve örgüt güzellemesi yapılmış. Zaten yazarın ve Pkk destekçilerinin anlamadığı bir şey varsa o da zaten bütün bu kötülükler insanlar dağa çıksın diye yapıldığıdır. Pkk'ya meşruluk kazandırmak için 80'lerden başlayarak türk bayrağı önünde, istiklal marşı söylettirerek işkenceler yapılıyordu. Buradan çıkan insanlar da haliyle dağa çıkıyordu.
Yazarın şimdiki bakış açısı nedir? Onu merak ediyorum. Bu acılar devlet mağduru vatandaş ağzından değil de teröre meşruluk kazandıran bir bakış açısıyla yansıtılmış.
Alevi bir aileden gelen biri olarak biz de çok acılar çektik. İnancımız yasaklandı, yakıldık, yok sayıldık! Katliamlara uğradık! Ama Kürtlerle aramızda ki fark hep şu oldu:
Biz vazgeçmeyi değil, sahiplenmeyi tercih ettik.
