Böyle bir kitabı çalıştığım için sevinçliyim. Bu kitap, Türkiye’de itirafçılık olgusunun önemsizleştiğini gösteriyor. İnsanımıza, kendisini kusması için uygulanan zorun sınısız olarak artırılmasına karşın, itirafçı, örgütüne ve toplumuna önemli zarar veremiyor. Ayrıca, her kentte birkaç büyük acı fabrikası kurulmasına karşın, bu fabrikalardan geçirilen insancıklarımızın sayısı yüzbinlere yaklaşırken ve ayrıca bütün hoparlörler ve bütün ekranlar acı fabrikalarında çarmıha gerilen insancıklarımızın beynini bombardıman ederken, elde edilen itirafçı sayısı, ihmal edilecek kadar küçük bir düzeyde kalıyor; buna sonsuz seviniyorum. ( Önsözden )
