Okuduğunuz ve içinde kendinizi bulabileceğiniz en iyi kitaplardan biri olabilir. Bir insanın doğduktan -var olduktan- sonraki varoluşunu sorgulaması, buna cevap araması, ve bunu ararken acı çekmesi... Tolstoy bunları en ince ayrıntısına kadar hisleriyle çok güzel bir şekilde aktarıyor "İtiraflarına". Dinlerin hayatın anlamına bir çare bulamayışını ve -makul- olmayan tarafını gördüğü için, buna itibar etmiyor ve hayatın bizzat kendisinde hayatın anlamını sorguluyor. İçinde kesinlikle kendinizden bir parça, hatta okurken -belki de- "aaa bunu ben de düşünmüştüm" diyebileceğiniz aşina düşünceler/aforizmalar var. Genel olarak karamsar yapısıyla acı çeken bir Tolstoyu görürsünüz bu eseri okurken. Bu yüzden hayatın boşluğu ve karanlığı içerisinde kaybolmuş ve kendisini ipe/giyotine atmak isteyen bir Tolstoyla karşılaşırsınız. Kitap hayatı sorgulama açısından, insanların hayatını sorgulamayışının ve bunun insanın canını sıkan bir hâl olduğunu gösteren aydınlatıcı ve farkındalık yaratan bir kitap. Bu kitabı yine ve yine tekrar okuyup üzerinde düşüneceğim. Gerçekten harika bir eser.