Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
İvan İlyiç'in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç'in Ölümü Yorumları ve İncelemeleri
İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini, İvan İlyiç'in Ölümü kitabı hakkındaki okur görüşlerini , İvan İlyiç'in Ölümü puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kitabın adından da anlaşıldığı gibi İvan İlyiç'in hayat hikayesine konuk oluyoruz. Mahkeme üyesi olan İvan İlyiç'in eğitim hayatını, eşiyle tanışma hikayesini, oradan oraya çıkan tayinlerinin yanında arkadaşları ile ilişkilerini de kısaca okuyoruz. Memuriyette adım adım ilerlerken, maaşının yetmediğinden yakınır İvan İlyiç. Hayatın akışıyla savrulur ta ki hastalığı çıkana kadar. Hiçbir doktor hastalığının ne olduğunu çözemez. Yatağa düşerken hayat ile ölüm arasındaki ince çizgiyi, niye onun başına geldiğini sorgular. Eşini sağlıklı gördükçe ondan nefret eder duruma gelir.
Odada tek başınayken isyan eden İvan İlyiç; "Bunu hak edecek ne yaptım?" diye yalvarır Tanrı'ya. Hastalığı gün geçtikçe ilerlerken son ana kadar öleceğini düşünmek bile istemez. Hep bir umut bekler. Son nefesi verirken bu acı gerçeği kabul eder.
Tolstoy hayat ile ölüm arasındaki zaman dilimini çok güzel işlemiş bu kıcasık öyküyle. 'Benim başıma gelmez' diye düşünen insanoğlunun yüzüne acı gerçekleri bir bir çarpar bu kitap sayesinde. Hiç ölmeyecekmiş gibi hayatına devam eden insanoğlunun hırs, para, makam, mevkii dışında bir amacının olmadığını gözler önüne seriyor.
Herkesin okuması gereken bir kitap. Okuyun, okutturan arkadaşlar. Kitapla kalın.
Bir insanın hayatı ancak bu kadar öznel, akıcı ve dokunaklı anlatılabilirdi. Elime almamla bitirmem bir oldu.
Ivan İlyiç'in çocukluğu, başarıları, evliliği, hastalığı bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden...
Hastalandığında yaşadığı hayatın gerçekten yaşamak istediği hayat olmadığının farkına varıp bunu değiştirmek için geç kalmış olduğunu anlaması çok güzel geçiyor okuyucuya.
Aslında bizlere verilen tek bir ömürü nasıl kullanıyoruz? Gerçekten mutlu muyuz, yoksa sadece çocukluğumuzda mı mutluyduk? Bütün bunlar sadece bir yanılsamamıydı...
Bu hayatı alışkanlıklardan ibaretmi yoksa istediğimiz gibimi yaşıyoruz?
Tekrar dünyaya gelsek neleri değiştirebilirdik yaşamımızda??
Bu ve bunun gibi yüzlerce soruyla kaldım kitap bittiğinde...
Mutlaka okuyun ve bu soruları sorun kendinize...Sevgiyle
Bu kitabı okurken bazen çok az sıkıldım. Nedeni şu ki İvan İlyiç'in iş hayatını anlattığı bölümler beni çok tutmadı. Ama şöyle bir gerçek var ki İvan İlyiç'in bu hayatta en büyük eğlence ve övünç kaynağı işi olduğu için de uzatılmış olabilir. Dolu dolu yaşamanın verdiği eğlence ve o eğlencenin sağladığı göz perdesi ve tüm hayatı kaçırmak nasıl tasvir edilir diye sorulsaydı bu kitabı örnek verirdim. İvan onca güzellik arasında o kadar kaybolmuş ki kendi sonunu elleriyle hazırlamıştı. O eğlenceli hayatında yanında olan kaç kişi hastalandığında onun ayaklarını havaya kaldırmıştı ki? Hiç kimse. Sadece uşağı olan çocuk en içten merhametiyle yapıyordu bunu. Bu kitabı okuyunca en büyük korkularımdan biri olan yalnızlık hissi baş verdi içimde. Belki de hepimiz her an İvan gibi çaresiz kalabilir ve tek bir tane içten gülüşe mahrum kalabilirdik. Eğlenmek güzel şeydi İvan için ama sonunu düşünmüş müydü acaba? Hem eğlence hem de kendi egosunda boğulmuştu bana kalırsa. Ölüm döşeğinde bile kendisine ölümü yakıştıramıyor ve kendisinin özel bir insan olduğundan bahsediyordu. Ama sonunda Tolstoy'un dediği gibi "İvan gözlerini kapadı!" Okumanızı öneririm. Küçük, hoş bir kitap.
Hasta yatağında ölümü beklerken ; mutlu bir hayat için belirlediği şartları yerine getirirken mutluluğu ıskalayan adamın içsel hesaplaşmasını anlatan bir eser. Bu kitabı da kendisiyle girdiği derin iç çatışma sonrasında depresyona girdiği dönemde yazmış Tolstoy. Yaşam ve ölümü derinlemesine sorgulamış, 'madem öleceksek, bu kadar zahmet , bu hastalıklar neden?' diye sormuş sürekli kendine ve Tanrı'ya."Acizane, korkunç yalnızlığına, insanların, Tanrı'nın zalimliğine, Tanrı'nın yokluğuna ağlıyordu..."
Ölüme karşı takındığı soğukkanlı tutumuyla , ailesi, doktorları ve arkadaşlarına karşı duyduğu öfke hali ters köşe etti beni. Onun acılar içinde kıvranırken, çevresinin her şey süt limanmış gibi davranmasına olan üzgünlüğünü onlara karşı takındığı sert tavırların arkasına saklıyor Ivan İlyiç...
Bu çarpıcı ve kısa serüven , dünya edebiyatının da gözbebekleri arasında yer almıştır.
Serinkanlı, sakin, dingin anlatımıyla hayran olduğum Tolstoy'la yolunuz en kısa zamanda keşişir umarım :)
Sığınmak
En yakınını kaybeden birisi gibi hüzünlendim kitabı okurken, ailenin dönüştürdüğü yanlız bir adam, sancısını içinde yaşayan kendi ölümüne sebeb olucak kadar ileri giden iç huzursuzluğu.
İnsanın değerini biraz da ailesi belirler çünkü insan bir yerde yetersiz kalır, bir yerde gücünü kaybeder ondan güçlü olana sığınır ve aile bir sığınaktır aile
87 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
İvan İlyiç'in Ölümü
Can yayınlarından Nihal Yalaza Taluy'un çevirisi ile okuduğum İvan İlyiç'in ölümü çok akıcı bir kitap. İlk sayfada sanki bir çok karakter var gibi bir düşünceye kapılabilirsiniz. Hayır. Kesinlikle endişelenmeyin. Tolstoy inançsız ve olması gerektiği gibi olduğunu, yaşaması gerektiği gibi yaşamış bir adamın hastalanarak hayatını ve ölümü sorgulayışını ele alıyor. Bunu yaparken okuyucuyu da yanında sürüklüyor. Kendinize soruyorsunuz,
"Olması gerektiği gibi mi, kendi istediğim gibi mi yaşıyorum?"
"Yaşamın, yaşamanın olması gerektiği gibisi var mı?"
"Nasıl yaşarsan mutlu olurum?"
"Nasıl ölürsem mutlu olurum?"
"İnsan neden acı çeker?"
"Acı çekerek yaşanacaksa yaşamanın anlamı nedir?"
Sorulara cevaplar aramak boşuna. Çünkü bu soruların kesin bir cevabı yok.
Nihilist bir bakış ile yaklaşmak yerine her şeyi sorgulamasını rağmen yaşamda bulamadığı huzuru ölümde bulan bir karakter adeta İvan İlyiç.
Yaşam ve ölüm bilimin ve maddenin elinde anlamsız ve hiç iken doğunun manevi ışığı dinsel bakışta anlam kazanıyor. Yazar buna çok az değinmiş. Ancak hasta olana kadar sorgulamayan hayat içinde geç kalındığını treni kaçırmadan hayatın anlamını bulmanızı istemiş gibi geldi bana.
Tavsiye ederim.
Hasta bir adamın sıkıcı iç çekişmeleri filan gibi düşünmeyin. Hepimizin hayat hikayesi ve hepimizin hayata karşı sorması gereken soruları soran bir adamın düşünceleri.
Okuyun bence...