İvan İlyiç'in Ölümü

Lev Tolstoy
...her ölüde olduğu gibi, yüzü yaşarken olduğundan daha güzel, özellikle daha anlamlıydı.
Sayfa 39
Reklam
Ruhunun derinliklerinde ölmekte olduğunu biliyordu ama buna alışamadığı gibi bunu anlamıyor, bir türlü anlayamıyordu.
Sayfa 83
Hepimiz hissetmiyor muyuz?
Benim de ölecek olmam doğru olamaz. Korkunç bir şey olurdu bu. Böyle hissediyordu İvan İlyiç. ... Önceleri ona ölüm düşüncesini unutturan eski düşüncelerine dönmeyi deniyordu. Ama tuhaftır! Önceleri ölüm bilincini unutturan, gizleyen, yok eden hiçbir şey aynı etkiyi yapmıyordu şimdi.
“Düzenli olarak dağdan aşağı iniyormuşum da, yukarı çıkıyorum sanıyormuşum sanki. Öyle de oldu işte. Yaşam ayaklarımın altından kayıp giderken, herkes beni yukarı çıkıyorum sanıyormuş... Eh, hazırsın artık, ölebilirsin.
-Hepimiz öleceğiz. Niçin yapmamız gerekenleri yapmayalım ki...
Sayfa 91 - GerasimKitabı okudu
Reklam
Akşam olmuş, sabah olmuş, cumartesi pazar olmuş, hepsi birdi, bir şey değişmiyordu.
“Yoksa yalnızca ölüm düşüncesi midir gerçek olan?”
...İvan İlyiç'in öldüğünü öğrendiklerinde odadakilerden her birinin aklına ilk gelen düşünce, bu olayın kendilerinin ya da tanıdıklarının görev yerlerinde, terfilerinde ne gibi değişikliklere yol açabileceğiydi.
Sayfa 36
Reklam
... Acılar giderek daha dayanılmaz oldukça yaşamın kendi de giderek kötüleşiyor, kötüleşiyor. ...
Sayfa 109Kitabı okudu
Umurlarında değil, ama bir gün gelecek onlar da ölecekler!
“Yoksa yalnızca ölüm düşüncesi midir gerçek olan?”
Tanıdık geldi :)
... Ağrısı azalmıyordu. Ama İvan İlyiç giderek iyileştiğini düşünmeye zorluyordu kendini. ...
Akşam olmuş, sabah olmuş, cumartesi pazar olmuş, hepsi birdi, bir şey değişmiyordu.
Sayfa 93
Resim