İvan İlyiç'in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç'in Ölümü Gönderileri
İvan İlyiç'in Ölümü kitaplarını, İvan İlyiç'in Ölümü sözleri ve alıntılarını, İvan İlyiç'in Ölümü yazarlarını, İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkes iyi zamanında yanındadır, kötü anında yerlerinde yeller eser
Kendisini bekleyen o korkunç ölümün, çevresindekilerce sıradan bir tatsızlığa ya da (salona kötü kokular yayan birinin girmesi türünden) kibarlığa aykırı bir olaya indirgendiğini görüyordu; İvan İlyiç’in ömrü boyunca uğruna didindiği “kibarlığa” aykırı! Ona acıyan da yoktu; ne durumda olduğunu anlamak isteyen yoktu ki, ona acıyan olsun!
Bu havadan kurtulmak için kendine oyalayıcı bir şeyler arayan İvan İlyiç bunları zaman zaman bulsa da, ancak bir süreliğine oyalanabiliyordu bunlarla, sonra hemen etkilerini yitiriyorlardı: O sanki her şeye hakimdi ve hiçbir şey Onu baskılamaya, Onun kendini göstermesine engel olamıyordu.
-
Ölüm gerçeğiyle bir kez yüzleştiniz mi, bir daha eski siz olamazsınız
..ağrı düşüncesini kafasından uzaklaştırmaya çalışırken ağrı hız kesmeden devam ediyor, sonra birden O çıkıp geliyor ve tam karşısına dikilip gözlerinin içine bakıyordu; eli ayağı buz kesen İvan İlyiç kendine bir kez daha “Yoksa şu dünyada tek gerçek O mu?” diye soruyordu.
Tutunacak bir nokta bulurum umuduyla bu düşüncenin yerine sırasıyla başka düşünceleri çağırıyordu. Geçmişte kafasından ölüm düşüncesini uzaklaştırdığını bildiği düşünce akışlarına yeniden dönmek istiyor, ama tuhaftır, ölüm düşüncesinin üzerini örten, onu uzaklaştıran, yok eden her ne varsa şimdi hiçbiri işlevini yerine getiremiyordu.
Ölüm bize hiç uğramayacakmış gibi öylesine yaşayıp gidiyoruz işte
Gaius hiç kuşkusuz ölümlüydü, bu yüzden ölmesi son derece doğal, ama benim ölmem, Vanya’nın, İvan İlyiç’in ölmesi... bütün o duygularım, düşüncelerimle ben bambaşkayım! Benim ölmem olacak şey değil! Tek kelimeyle korkunç bir şey bu!
“Gaius (Julius Sezar) insandır, insanlar ölümlüdür, öyleyse Gaius da ölümlüdür” tasım örneğinden söz ediliyor. Johann Gottfried Kiesevvetter-Mantık kitabından.
Anlaşılmamak.. Yaşarken bir nevi gömülmek, dilsiz bırakılmak gibi
— Neyin var Jean?
— Yok bir şey. De... vir... dim.
“Niye açıklama yapıyorum ki, sanki anlayacak!” diye geçirdi içinden.