İvan İlyiç&#x27;in Ölümü

Yalnız kalan Ivan İlyiç yaşamının zehirlendiğini, üstelik şimdi de başkalarınınkini zehirlemeye başladığını, bunun da azalacağı yerde günden güne çoğalarak bütün benliğini sardığını anlıyordu.

Sayfa 45 - Mavi Çatı yayınları

Çınar

Sağdım, sağlamdım, ama sona eriyor işte! Bu gidişi durdurabiliyor muyum? Hayır! Öyleyse ne diye kendi kendimi kandırıyorum? Ölmekte olduğum benden başka kimsenin gözünden kaçıyor mu?

Sayfa 50 - Mavi Çatı yayınları

Reklam

Gaius bir insandır, insanlar ölümlü olduklarına göre Gaius da ölümlüdür. Ama Gaius için doğruydu bu kendisine gelince durum değişiyordu. Gaius bir insandı, hem de sıradan bir insandı; sıradan biri için sonucun böyle olması doğaldı. Kendisi ise ne bir Gaius idi, ne de sıradan bir insan; öteki insanlardan ayrı, bambaşka biriydi. Annesiyle, babasıyla, Mitya ve Volodya'sıyla, 11 öbür oyuncaklarıyla, arabacısıyla, dadısıyla, mürebbiye Kenta' sıyla; çocukluğunun, erginliğinin, gençliğinin sevinçleri, anıları, heyecanlarıyla Vanya idi o. Gaius, Vanya' nın o kadar çok sevdiği çizgili meşin topunun kokusunu bilir miydi? Gaius onun gibi annesinin elini öper miydi? Gaius' un annesinin ipek entarisi de onun annesininki gibi tatlı hışırdar mıydı?

Sayfa 53 - Mavi Çatı yayınları

Çınar

Hangi gün, hangi vakit olursa olsun, ne fark ederdi ki? Bir dakikacık dinmeyen öldürücü ağrılar; umutsuzca süren gene de sönmemiş yaşama isteği; biricik gerçek olan, şu gittikçe yaklaşan korkunç, iğrenç ölüm ve çevresini saran yalan... Bu durumda haftanın, günün, vaktin değeri mi olurdu?

Sayfa 63 - Mavi Çatı yayınları

Çınar

- Ne istiyorsun? - Ne mi istiyorum? Acı çekmemek. Yaşamak.

Sayfa 74 - Mavi Çatı yayınları

Çınar

Ta gerilerde, hayatın başlangıcında, aydınlık bir nokta vardı; ondan bu yana her şey gittikçe hızlanarak karanlığa gömülüyordu. "Ölüme olan uzaklığın karesiyle ters orantılı bir hız..."

Sayfa 79 - Mavi Çatı yayınları