İvan İlyiç'in Ölümü Reviews
You can find İvan İlyiç'in Ölümü reviews, İvan İlyiç'in Ölümü book reviews, İvan İlyiç'in Ölümü ratings on 1000Kitap.100 syf.
10/10 puan verdi
Daha önce hiç öldünüz mü?
-Spoiler içermez-
Ölümcül bir hastalığa yakalanan ve yakalandığının farkında olan İvan İlyiç’in düşünce dünyasında gezindiğiniz, okudukça ölümü dair sorulan sordurtan, felsefi ve psikolojik yönü zengin bir Tolstoy kitabıdır bu kitap. Sorulan soruların bazıları şu şekildedir:
-Ölümü ne sıklıkla hatırlarız?
-Öleceğimizi ne kadar kabulleniriz?
-Son
Ah Tolstoy, yaşamının son zamanlarında bile bu kadar sürükleyici, tüm duyguları yaşamamıza olanak veren, gerçekçi, düşündürücü ve akıcı bir hikayeyi nasıl yazabildin?
Üst makamlarda olan bir yargıcın varlıklı bir hayat, saygın insanlar ve kaliteli zamanlarının hastalığıyla beraber nasıl berbat bir hal aldığı ele alınıyor.Ölümü gittikçe yaklaşırken aksileşmeye, hayatı sorgulamaya ve herkesten uzaklaşmaya başlıyor.Çaresizce hastalığına sebep arıyor ama çözüm yolu bulunamıyor ve yavaş yavaş ölmeye başlıyor.Gün geçtikçe çöken yüzü ve vücudundan dolayı aynalara bakmaya utanıyor, kendinden tiksiniyor.Kalabalık aileye sahip olmasına rağmen uşakları hariç kimsenin onu anlayamadığını ve istediği acımayı ona göstermediğini düşünüyor.Artık dayanamıyor ve son günlerini koltuğa bağımlı geçirmek zorunda kalıyor.O çok güzel olan günleri artık boş, karanlık ve koltuğun kumaşına bakarak geçiyor ve ağrılar içinde bağırarak ölüyor.
Konu ne kadar iç karartıcı olsa da Tolstoy bize çok zarif ve etkileyici bir anlatım yapıyor.Hayattaki tüm her şeyin geçici olduğunu, sağlıktan önemli olmadığını vurguluyor.İnsanın ölüm karşısında ne kadar çaresiz olabileceğini, sürekli ölümden kaçabilme umudunu ve ne yaparsak yapalım o korkunç gerçekle yüzleşeceğimizi gösteriyor.
Kendimi hiç bu kadar ölüme yakın hissetmemiştim, gerçeği böylesine iyi kavrayamamıştım.
Ölümün inkarı ve çaresi yok.
Ölümle ilgili inanç temellisinden, eskatolojik yaklaşımla ölümü ele alan birçok kitap okuyabilirsiniz fakat bu kitapta Tolstoy'un ölümle ilgili düşüncelerini bir felsefe olarak bize sunmasıyla karşılaşıyoruz. Hayatın ölümle anlamlı hale gelişini Ivan Ilyiç'in hayatı içerisinde bizlere anlatıyor.
Kitabı okumadan önce Tolstoy' un
İvan İlyiç’in Ölümü
Tolstoy’dan hatırladığım kadarıyla okuduğum ilk kitap…
İvan İlyiç’in Ölümü, 12 bölüm ve 95 sayfadan oluşuyor.
Tolstoy, bütün insanları yakından ilgilendiren bir konuyla (ölüm ile) okurun karşısına çıkmış. İvan İlyiç’in Ölümü’nde; insanın ölüm karşısındaki tutumu, hastalığı/ölümü kendine konduramaması ve kötü olan şeylerin hep başkalarının başına gelebilirmiş gibi olan yanlış algısıyla birlikte insanın aslında bir hayat boyu ne kadar yalnız olduğu kitabın tamamına işlenmiş.
İvan İlyiç özelinde, 45 yıllık bir hayat geriye kırılmalarla okura aktarılmış. Kitabın bölümlerden oluşması ve iyi bir çevirisinin yapılmış olması (Çeviren: Mazlum Beyhan) okumayı kolaylaştırıyor.
Kitaptan bazı alıntılar;
“Duyduğum acı gündelik işlerle uğraşmama engel oluyor demek bana ikiyüzlüce geliyor” (8).
“Alınacak, düzeltilecek, yerleştirilecek bir şey kalmayınca bir şeylerin eksikliği duyulur” (28).
“Belki de sürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir” (71).
Okuyun pişman olmazsınız.
İvan İlyiç'in Ölümü
Tolstoy, sen ne güzel kalemsin. Ölüme bu kadar yakın bir insan ancak bu kadar ustalıkla tasvir edilirdi. Kitap ince olmasına rağmen bitirince resmen irkildim. Gerçekten de hastalık gelmedikçe veya çevremizden birileri eksilmedikçe ölümün ne demek olduğunu hatırlamıyoruz, hatırlamak istemiyoruz.
Kitaba geçecek olursak, İvan İlyiç başarılı bir aileden gelen başarılı bir çocuk. Kendi hayatını kendisi belirlemiş, hukuk eğitimi almayı tercih etmiş, her istediğini elde etmiş birisi olarak başarıdan başarıya koşmuştur. Hafif sızılarla başlayan ağrıları daha sonra şiddetlenmiş ve dayanılmaz acılara dönüşmüştür. Eserde ise ölüme karşı insanların kayıtsızlığı ve İlyiç'in ölüme yaklaştıkça hissettikleri konu edinilmiştir.
Bir alıntı yapacak olursam '' Ölüm! Evet, ölüm! Hiçbiri bilmiyor, bilmek de istemiyor, acımıyor bile. Vur patlasın çal oynasın!'' İlyiç'in gittikçe ağırlaşan hastalığı ve çevresindeki herkesin yaşamına devam etmesi, bu durumun İlyiç üzerinde bıraktığı ruhsal ağrıların zamanla fiziksel acılarından daha çok acı vermesi...
İlyiç'in son zamanlarında istediği yalnız kalmamak, çevresindekilerin özellikle de ailesinin önemsiyormuş yapmacık tavırlarından vazgeçmesi. ''Tıpkı çocukları okşayıp avutur gibi onu da öpsünler, sevip okşasınlar, başucunda gözyaşı döksünler istiyordu.''
Kitabın sonlarına doğru ise İlyiç yaşadığı hayatı daha çok sorgulamaya başlamış ama bu durumu düzeltmenin imkansızlığına üzülerek ölümü beklemiştir.
Herkese tavsiye eder, iyi okumalar dilerim...
Ölüm...
Asırlardır insanoğlunun en büyük muamması, hayatın sonu ama başka birçok şeyin başlangıcı, akılda kalan acı, hissedilen umutsuzluk ve daha nice düşünce. Hayat mücadelesinin bir anda hiçbir anlamı olmadığını, dünyevi her şeyin cazibesini yitirdiği o "an"...
Tolstoy'un da hayatında ayrı bir yeri var ölümün. Önce daha iki