Zaten sokak sayısız küçük oyunla insanın aklını çelip duruyordu; belki bütün hayat sokakta geçen bir rüyaydı ve hayatı geçirmenin tek yolu sokağa çıkmak ve yürümeye başlamaktı.
Yara açan, yara kapatan şarkılar. İnsanların hüzünde mutluluk bulabildiği, o hüzünlü mutluluktan çıkan soylu bir dirençlilik içinde birbirlerine ve hayata sarıldıkları zamanlar.
Hayatım beni istediğim yere getirmedi, ama hayatımın hikayesi beni istediğim yere getirecek. Başarısızlığın böyle bir başarı, hayal kırıklığının böyle bir hayal değeri var.
O zaman da söyledim. Dinlemediler. Benim suçum değildi. Dinleselerdi. Ben söyledim. Açıkça söyledim. Ben yokum, dedim, bırakıyorum, gidiyorum, beni unutun.