İyi Tanrının Çocukları
Neslihan Acuİyi Tanrının Çocukları Sözleri ve Alıntıları
İyi Tanrının Çocukları sözleri ve alıntılarını, İyi Tanrının Çocukları kitap alıntılarını, İyi Tanrının Çocukları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu acımasız dünyaya kim böyle saldı bizi ve kim bizi seyrederek eğleniyor? Kim?
Sayfa 70Kitabı okudu
“Plüton. Benim güzel gezegenim. Buz kraliçem. Karanlıklar prensesim.
Seni gezegenlikten attılar, cüce gezegen yaptılar.
Beni de insanlıktan attılar.
Tıpkı senin gibi, karanlık uzayda, dışlanmış ve terk edilmiş ama hala mağrur, buzul buzul dönüyorum şimdi.”
Sayfa 9Kitabı okudu
Onun kokusu bana güzel günleri, tasasızlığı, kahkahaları, güzel bir ülkeyi, başka toprakları, ilkbaharı, sevgi dolu bir başka gezegeni hatırlatıyordu.
Sayfa 44Kitabı okudu
... insan denen yaratık ne kadar sıkıcı. Ve ne kadar benziyoruz birbirimize. Ve tam da bu yüzden ne kadar uzağız birbirimize.
Sayfa 23Kitabı okudu
Gündelik zırvalar dışında yaşanan her şeyin gerçekdışı tadı vermesi ne kadar saçma bir durum. Ama ne yazık ki öyle!
Sayfa 55Kitabı okudu
En kötüsü depresyon! Sıcak bir bataklık gibi içine çekiyor insanı. Yapış yapış. Canı hiçbir şey yapmak istemiyor insanın öyle zamanlarda. Ölmek bile istemiyor. Gri, paslı, ışıksız bir suyun ivinde yıvış yıvış bir yosun gibi hissediyor kendini.
Sayfa 10Kitabı okudu
“Mesela şu sıralar, depresyon ve kabullenme evreleri arasında slalom yapıyorum.
Öleceğim.
Kendi kendime sık sık bunu tekrarlıyorum: Öleceğim!
Özellikle içkiyi fazla kaçırdığım gecelerde tüm evreler birbirine karışıp çorba oluyor. Neden ben, neden ben diyerek yumruklarımı tavana doğru sıkıyorum. Sonra alıyor beni bir gülme. “Neden ben olmayayım? Neden ben olmayayım! Ne üstünlüğüm var diğer insanlardan? Ne farkım var milyarlarca karıncadan?” diyerek katıla katıla gülüyorum.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir başkasını sevmek, kendimizde asla görmek istemediğimiz, kendimize hiç konduramadığımız o zavallılığı, o perişanlığı resmen tanımak, hatta onaylamak anlamına gelmiyor mu biraz?
Sayfa 23Kitabı okudu
İnsan olarak payıma düşen acıyı yaşadım, yaşıyorum, yaşayacağım.
Ama payıma düşen mutluluk ne olacak?
Sayfa 13Kitabı okudu
Aşkın başka hiçbir şeyle ilgisi yoktur. Ne güzellikle, ne parayla, ne sırma saçlarla, ne kaslı kollarla... Sadece koku!
Sayfa 44Kitabı okudu
Kendimi sevip sevmediğimi bile bilmezken, seni sevdiğimi ya da sevmediğimi nereden bileyim ey şaşkın?
Sayfa 13Kitabı okudu
Anne neden intihar ettin? Neden aldattın beni? Dünya buz gibi, yalnızlık ve acı dolu bir gezegenmiş... Bu rezil gerçeği bana öğretmenin yolu bu muydu?
Sayfa 18Kitabı okudu
“En kötüsü depresyon! Sıcak bir bataklık gibi içine çekiyor insanı. Yapış yapış. Canı hiçbir şey yapmak istemiyor insanın öyle zamanlarda. Ölmek bile istemiyor. Gri, paslı, ışıksız bir suyun içinde yıvış yıvış bir yosun gibi hissediyor kendini.”
Sayfa 10Kitabı okudu
Size de olur mu bazen... Hani gerçeklikten kopma anı yaşarsınız. Her şey rüya gibi görünür. Kendi rüyanız bile değil. Bir başkasının rüyasında figüran olmak gibi bir şey.
Sayfa 42Kitabı okudu
“Nefret” sözcüğü doğru mu burada, onu da bilmiyorum aslında. Çünkü nefret misali güçlü duygular duyabilme yeteneğimi kaybetmişim gibi geliyor bana. Bir nevi otlaştım. Tepkisizleştim. Sadece bir iki şarkı ya da bazen bir filmin bir sahnesi uyarabiliyor artık beni. O zaman kalbim ve beynim acımaya başlıyor. Burnum yanıyor. Gözyaşlarım hücuma geçiyor. O yüzden bazı şarkılardan ve bazı filmlerden nefret ediyorum.”
Sayfa 10Kitabı okudu