Varlık bir medreseydi ve tek müderrisi Allah'tı. Herkes bu medresenin talebesiydi. O; sıfatlarını tecelli ettirir, bizleri imtihan ederdi. Kahir ve lütuf, rahmet ve bela O'ndandı. Herkes kendi imtihanını yaşar; nefsini yere deviren, imtihanı geçerdi. O andan sonra sevgilinin lütfu da hoş, kahrı da hoştu... İşte kainatın ve insanın yaratılmasına sebep olan en büyük döngü buydu; O'ndan yarattıklarına, yarattıklarından O'na: Aşk döngüsü!