Albert Einstein 1916 yılında yayınladığı ve teoriyle başlayıp ispatla sonlanan eseri. Basit terimler kullanmaya özen göstererek, matematiğin gauss, öklid denklemleri ve fizikteki hareket kurallarıyla anlatmaya çalıştığı genel ve özel görelilik kuralları ile 1921 yılında nobel fizik ödülü almıştır. Uzun yıllar tartışmalara yol açmış ve sonunda teorisyen olarak söylediği pek çok fikir ispatlanmıştır. Kitabın içeriği 1914-1915 yıllarında prusya da verdiği konferanslar dizisinde anlattığı bildirgelerin toplamıdır.
Kısaca bu kuramının içinde anlattığı kütleçekim teorisi ise şöyledir:
Ona göre kütle çekimi diye birşey yoktur, kütle çekimi zannettiğimiz şey bükülmeler yüzünden oluşur. Einstein' e göre uzay-zaman doludur. Büyük kütleler de uzayda bükülme yaratır, tıpkı gergin bir çarşafın üzerine koyacağınız bir güllenin çarşafı içeri doğru çekeceği ve etrafında bir bükülme yaratacağı gibi. Dünyamız da işte bu yüzden güneş'in etrafında ister istemez dönmektedir. Dünya bu bükümden çıkamamaktadır çünkü diğer cisimler de o bükümün dışını bükmektedir. Aynı şekilde dünya da uzayı büküyor ve bu bükmeyle ay'ı tutuyor. Yine aynı şekilde bükülen uzay biz canlıları bastırıyor ve bizler bu sayede bir yere fırlamıyoruz. Yani Einstein' a göre kısaca, yer bizi çektiği için değil, uzaydaki bükülmeler bizi bastırdığı için toprağın üzerinde durabiliyoruz.
Bu kuramından yola çıkarak, kütlelerin, yakınlarından geçen ışığı da büktüğünü dolayısıyla bizim geceleri gökyüzünde gördüğümüz yıldızların aslında o göründükleri noktada olmadıklarını söyler.
