Her defasında farklı bir şekilde bitiriyorum dergiyi. Bu kez yüzümde farklı bir ifade vardı;hafif kırgınlık, hafif kızgınlık, biraz gülümseme... Her defasında farklı bir sarsıntıyla sarsılıyor çehrem.. Bunu nasıl başarıyorsun izdiham? Her defasında farklı bir acı denizinde boğuyor bırakıyorsun, hiç mi iyi şeyler olmuyor hayatta.. Hümanist düşüncelerime neden her defasında çelme takıyorsun? Sürüsüne bereket sorularla beni bir başıma bırakmayı başarıyorsun. Bu sayının beni en etkileyen yazısı 'monokilinik notları' oldu. İzdiham'dan öte Zehra Betül'e böyle bir yazı yazdığı için de kırgınım iyi insanların acı çekişini gözler önüne serdiği için kırgınım. Mücahit Gündoğdu'ya kızgınım bana Aliya İzzetbegoviç konulu yazısını Bayram Bilge Tokel'in Bosnalı Anne türküsünü dinleyerek okutturduğu için.. Bana ağlamayı öğretiyorsunuz İzdiham ekibi, kızsam da seviyorum sizi, kırsanız da seviyorum... Hümanist düşüncelerime çelme takışlarınızı da seviyorum.
