İzmir, 17. yüzyılın başlarında küçük ve sakin bir Batı Anadolu kasabasından, zengin bir uluslararası limana ve bir Batı kültürü merkezine dönüştü. Kıyasıya rekabet eden Venedikli, Fransız, İngiliz ve Hollandalı tacirler, verimli batı Anadolu ovalarının ürününü toplayıp İzmir'den Avrupa'ya taşıdılar. Yabancı tacirler, korsanlar ve gezginlerin yanı sıra Osmanlı Rumları, Ermeniileri ve Yahudileri bu canlı kentin çekiciliğine kapılmışlardı. Osmanlı devleti, kendi iaşe ağını bozan bu çok dinli ve çok dilli Levanten dünya ile başa çıkmaya çalışırken, gümrük mültezimlerinden ortalığı kasıp kavuran eşkıyaya, ticari ayrıcalık kapmak için dolap çeviren krallardan kaçakçılara kadar İzmir'in bin bir sakiniyle uğraşıyordu. Daniel Goffman, Osmanlı ve Avrupa arşivlerinde yaptığı araştırmalarda, Frenk Sokağı'nın durmadan birbirleriyle çekişen bu renkli konsolos, elçi, tacir, simsar, tercüman, mültezim, yeniçeri kalabalığını anlatırken İzmir'in neden ve nasıl geliştiğini irdeliyor.
