Bu seste olağanüstü bir hüzün vardı. Bedenden ve tutkulardan tamamiyle kopuk,dünyaya öylesine salınmış,ıssız,cevapsız kalmış,kayalara çarpıp kırılmış böyleydi duyulan ses
“Felaketler, cinayetler, ölümler, salgınlar değildir bizi yaşlandıran ve öldüren; insanların nasıl baktıkları ve güldükleri, otobüslerin basamaklarını nasıl hızla tırmandıklarıdır. “
Kitap hakkında ilk söylenmesi gereken şey kolay lokma olmadığı. Sebebi de kitabın bir olay, konu, zaman ve mekan örgüsü içermeden bağımsız ilerlemesi. Yazar yani Virginia Wolf kitabi yazarken aklindan geçen düsünceleri de eklemeyi ihmal etmemiş. Akıcı bir kitap değil. Özellikle xe bu tarz kitaplara alışkın degilseniz hep olaylar ve cümleler arasinda baglanti kurmaya calsiiyorsunuz ve kuramiyorsunuz. Yani demem o ki derin bir kitap ve yorucu... Güzel mi? Bu tarz kitaplara cok alisik olmadigim icin benim acimdan orta derecede. Ama okunmali mı derseniz elbette ki okunmali...Cünku degisik ve ozgun bir tarzi var en onemlisi de Virginia Wolf gibi bi yazarin kaleminden cikmis olmasi...Mutlaka baska kitaplarini da okuyacagim ve bu tarza alistigimda buraya cok daha farkli bir inceleme kaydedebilirim.