Yox, yenə qapılma boş xəyallara
O səni səslərkən bu axşam çağı.
Nə də düşünmə ki, kimdir axı bu,
Oxuyur qəlbindən qəlbimə ağı.
Bil ki, bu nəğməni mənəm söyləyən,
Gizlicə gəlmişəm səni görməyə.
Onun da dünyanın bir parçası olacağı zaman yaklaşıyor gibiydi, mahiyetinin ne olduğunu belli belirsiz kavrayabildiği, kendisini bekleyen göreve esrarlı bir şekilde hazırlanmaya başlamıştı.
Joyce külliyatı uçsuz bucaksız bir yağmur ormanının edebiyattaki karşılığı, hiç tükenmeyecekmiş gibi görünen zengin bir kaynak haline geldi. Joyce aynı zamanda eleştirel esnekliğe izin veren bir oyunbazdı. Bizzat kendisinin, eserlerindeki her şeyin ne anlama geldiğini tastamam bildiğini söylemesi bile geliştirilecek düşüncelere bir kısıtlama getirmedi.
ULYSSES'İ DAHA İYİ ANLAYABİLMEK İÇİN İYİ BİR KAYNAK
Ulysses'in dayandığı yapısal ilkelerin modeli ortaçağa özgü ve Katoliktir, örneğin Dante'nin Convivo (Şölen) kitabındaki Paradiso( Cennet) sahnesinde veya Gotik katedral mimarisinde olduğu gibi. Joyce'un kanaatine göre Katoliklik bir saçmalıktı. Fakat en azından tutarlı bir saçmalıktı ve tutarsız bir saçmalık olan Protestanlık adına onu terk etmeye niyeti yoktu.
Tavrının çok karmaşık olduğunu kabul etsek bile Joyce'un aykırılığı su götürmez bir gerçektir. İki imparatorluğun siyasetine ve onların yaygın izler bıraktığı kültürel oluşumlara muhalefeti ve radikalliği yapıtlarının her köşesinden zaptedilemez şekilde kendini açığa vurur... Joyce'un aykırılığı aynı zamanda modernizmin köşetaşı oldu; bu da demektir ki modernizmin kendisi Fenianizm ve Parnellizme ve bunların Britanya yönetimine direnme iradesine çok şey borçludur.
Kendisiyle birlikte yapıtları da cinsel aşırılıklarla anılacaktı. Bunun kökleri, içinde yetiştiği kültürün dar görüşlülüğüne ve aşırı ahlakçılığına karşı çıkmadaki sarsılmaz kararlılığında yatıyordu. Bu noktada da Joyce dik başlılığıyla Parnell'e benzemekteydi. Cinselliğinin iki emperyal efendi tarafından yıldırılmasına izin vermemeye kararlıydı.