#japonyadamaneviyateğitimi ; Amerika’ya teslim olan Japonlar’in, örnek aldigi amerika egitim sisteminin kalkinma hizini düsürmesiyle ortaya cikmistir. Okullardan mezun olanlarin ise baslamadan önce gönderildikleri bu #maneviyateğitimi ; Japonya’nim hizla kalkinmasini saglamistir. #turanyazgan’in kaleminden cikan eser, ilk sayfalarda egitim sistemimizi analiz ederek; yanlislari ve bu yanlislarin düzeltilme önerileriyle basliyor. Egitimin amacinin bilgi kazanmak olmadigini, (kitap, dergi, internetten elde edilebilecek olan) bilgilerin kullanilabilmesi oldugunu anlatiyor. #zen , #samuray kültürü ve #taocu inanci temel alan egitimin; kisilerin toplumu anlamalarini, bilgi elde edebilmelerini ve elde ettikleri bilgileri dogru kullanmalarini saglayan bir kültür bicimi oldugundan bahsediyor. Bu egitimin, okudukca ne kadar zor oldugunu anladigimda cok sasirdim, özellikle her is kosulunda sikayet eden bir toplumda yasadigim icin olacak sanirim; “bunlarin zoru ne” dedim.. Askeri üslere ziyaretler, ülke turlari, sabir yürüyüsü (adi altindaki zorlu parkur)... Ama gerek bunlar, gerekse calistiklari isletmeleri (ülkelerini sahiplenir gibi) sahiplenmeleri; bana “NE KADAR EMEK HARCANIRSA, O KADAR DEGERLI OLUR” sözünü hatirlatti. Kesinlikle mantikli ve cok güzel bir calisma. Bu japonlar cok akilli.
