Sözler ve Alıntılar
Her sevgili, her şeyden önce bir yokluğu sever. Yokluk, hiyerarşik sırada varlıktan önce gelir. Varlık yokluğun özel bir durumudur sadece. Varlık belli bir süre devam eden bir sanrıdır. Ama acımızı asla hafifletmez.
...Ister dünya bir sanrı olsun ister zihin bir sanrı olsun, ister her şey geri dönsün ister sadece bir kez yaşansın, acı aynı kalır. Doğası ne olursa olsun, acı çeken, sanrının bir parçasıdır. O halde ayrım nerede? Şurada: Acı çekenin içinde, acı çekene bakan biri olup olmamasında.
Kadrú, oğullarını ahlaksızlığa sürüklemeye çalışmış ve kara görünsün diye atın kuyruğuna asılmalarını istemiş onlardan. Yılanlar bunu reddetmişler. Bunun üzerine Kadru ilk kez öfkesini kusmuş. Şöyle demiş: 'Hepiniz yok olacaksınız..." "Sen de bir gün öğreneceksin ki," dedi Vinata daha alçak bir sesle, "hiçbir şey yok olmaz, çünkü her şey kendinden bir şey bırakır ve geriye kalan her şey bir başlangıçtır...
bir ateşten ötekine taşınan, sonra da bir karınca yuvasına dökülen sut gibi, kendini bu dünyada fazla hissediyordu.
Ancak o zaman, uzak topraklarda yaşayan bir rişi'nin, solgun benizli ve siska bir kahinin günün birinde söyleyeceklerini anladım: biricik günah sabırsızlıktır.
Eklem yerleri birbiri ardına kopup düşerken o, otların üstünde dört bir yana dağılmış olan parçalarına, yabancı ve birbiriyle ilintisiz nesneler gibi bakıyordu. Ansızın, kendinden geriye bir tek yüreğinin kaldığını farketti. Yüreği toza belenmiş, atıyordu. O et parçasına bakmaya niyetlenirken, kendini tanıyamadığının ayırdına vardı
Yavaştı, güçlüydü, suskundu ve her şeyi anlardı. Bizleri severdi ama bizlere özen göstermekte pek cömert davranmazdı. Saatler, günler boyunca kımıltısız kalırdı ve bizler onun ne yaptığını bilemezdik. Dünyayı başının üstünde taşırdı. Kızkardeşim ve ben, kendimizle ne yapacağımızı bilemiyorduk. Öfkeli bir enerji bizi içten içe dürtüklüyordu.
Hiçbir şey zihni dışarıdaki bir varoluş kadar, ona direnen ve boyun eğmeyen bir dış dünya kadar büyüleyemez. Kendi mutlak kudreti, her şeyi her şeye bağlamak ve her şeyle özdeşleştirmek konusundaki yeteneği ile şımarmış olan zihin, en azından dünya kadar bir engele ihtiyaç duyar ve onu arzular. Bu engelin peşine düşmek, onun içine girmek: bu heyecanlı ve yüceltici bir meydan okuma olabilirdi. Bu bir ceylan avıydi ve asla bitmemiştir.