Güvendiğin, dostum dediğin insanlar, üzerine oturduğun sandalyeye benzerler. Eğer ayaklardan biri sağlam değilse, bir gün muhakkak üzerinden düşeceksindir. Alacağın yara da düşüş şiddetine uygun olur.
Güvendiğin ve dostum dediğin insanlar, üzerine oturduğun sandalyelere benzerler. Eğer ayaklarından biri sağlam değilse bir gün muhakkak üzerinden düşeceksindir. Alacağın yara da düşüş şiddetine uygun olur.
...derdimi anlatırdım, ıssız geceler aya
Ne kadar acı çektim günleri saya saya
Senin için yanan kalbim, şimdi sönmüş bir kaya
Ne kadar acı çektim, günleri saya saya...
Biz insanlar her zaman unutkanlığımızdan şikayet ederiz.Hiç oturup da düşündük mü, eğer Allah bize "unutmak'' gibi bir ayrıcalık vermeseydi, insanoğlu bu kadar acıya, bu kadar mutsuzluğa nasıl dayanırdı?