Yine bir Zweig kitabı. Kısa, öz ama bir o kadar da etkileyici. Bir çırpıda okunup bitirilecek bir kitap. Lakin etkisi o kadar kısa değil.
Kitap 2 hikayeden oluşuyor. Stefan Zweig bu iki hikayede de savaştan etkilenen masum iki insanı anlatıyor. Ve ikiside çaresizlik, açlık, yoksulluk üzerine. Bu hikayede savaşın insanları nasıl yobazlaştırdığını ve savaşın kültüre olan barbar saldırısını göreceksiniz.
Birinci hikaye yani "Kaçak" hikayesinde, kaçak bir asker olan Boris kimsenin dilini anlamadığı bir yabancıdır. Boris savaştan kaçarak evine, ailesine kavuşmayı düşünürken bir balıkçı tarafından bulunur ve onu bulan kişilerin ona yardım edilmesinin zor olduğunu anlatırlar. Bunun üzerine Boris tüm umudunu yitirip hayatına son verir.
İkinci hikaye yani "Sahaf Mendel" hikayesinde, hayatını kitaplara adamış ekonomik bir beklentisi olmayan Mendel 'dir. Mendel'in tek yaptığı evi gibi benimsediği dükkanda oturup kitapların büyülü dünyasına gömülmek. Fakat bir gün talihsiz bir nedenden dolayı kitaplarından ve evi gibi benimsediği yerden, masasından koparılmak zorunda kalır. Trajik bir sonla hayata veda ediyor.
Beni en çok etkileyen hikâye, Sahaf Mendel hikayesi. Gerçekten çok etkileyici bir kitap. Okumak isteyenlere tavsiye ederim.
Keyifli okumalar....
....
"-İsa aşkına, bana yardım edin! Yardım edin yoksa tüm ümitlerimi kaybedeceğim.
-Sana yardım edemem Boris. İnsanlar artık birbirine yardım etmiyor."
........
"Ağzımda acı bir tat vardı, geri dönüşü olmayan bir mazinin tadı. Buralardan çekip gittiğimizde tozun üzerindeki ayak izlerimizi bir rüzgar süpürüp götürecekse yaşamanın ne anlamı var ki?"
