Gecenin çökmesini bekliyordum. Kendimi hapsettiğim bu evden, karanlığın yardımıyla, kaçarcasına sokağa fırlayacak, içimde bir çocuk yazısı gibi kargacık burgacık, okunması güç sıkıntımın kaynaklarına doğru dolu dizgin gidecektim. ''Gece olunca insanlar fare deliği evlerine girer ve...''
Biliyorum, bir insana inanabilseydim, bir insanı sevebilseydim(bu insan kendim bile olsa) her şey değişecekti.
Ama ya o insan yoktu ortalarda.
Ya da o inanç o günlerde.
Çözümlenmez sıkıntılarımı alıp bu vurdumduymazların acı gösterilerinden, yakarmalarından uzak, ne, ne istediğini bilen, ne, ne istemediğini bilen, karmakarışık durumumda, kendimle başbaşa, kendi kendimi kurtarmanın yollarını arayacaktım.
Yazarın ilk kitaplarından ve 20 yaşlarında yazmış olmasına rağmen oldukça başarılıydı. Kitabın önsözünde üslup kaygısının eserin içtenliğini bozduğundan yakınıyordu ama ben bu haliyle bile oldukça samimi bulduğumu söyleyebilirim.
KaçkınlarFerit Edgü · Sel Yayınları · 2009261 okunma
Bu dünya cehennem...Dışarıda çevredekiler. Odanda yalnız odanda... Gündüzleri çıkmayıp, başkalarına görünmekten kaçıp bir sığınak gibi saklandığın, dağınıklığını sevdiğin tozunu benimsediğin odanda bile...Fareler burada başka bir kılıkta... Bir yer yok mu ki...