Kadersizlik
Imre KerteszKadersizlik Reviews
You can find Kadersizlik reviews, Kadersizlik book reviews, Kadersizlik ratings on 1000Kitap.
İmre Kertész - Kadersizlik
1998 Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan maalesef ülkemizde pek fazla tanınmadığını düşündüğüm, Macaristan asıllı yazarın benim okuduğum 3. Kitabı..
Ölmemek için yaşamak zorunda birakılan yazarın yaşanmış gerçek hikâyesi.. 2.Dünya Savaşı sırasında Alman askerleri tarafından önce Auschwitz Toplama Kampı'na götürülen, daha sonra bir başka toplama kampından sağ kurtularak yaklaşık olarak 1 yıl boyunca o toplama kampında yaşadığı hayat.. Toplama kampından kurtulduktan sonra tekrar eski hayatına dönmek için üzerinde taşıdığı bu yaşanmış acı ve insanlık için büyük bir ayıbı tarafsız bir şekilde insanlık için unutulmaması adına değil olduğu ve yazarın yaşam öyküsü üzerinde geçen roman.
Benim düşüncem yazarın toplama kampından kurtulduktan sonra normal yaşamında o yaşadığı dehşeti unutması gerektiği, bunu yaparken de yaşamasının şart olduğu için değil bundan sonraki yaşamında özgürce yaşamak adına bu kitabı yazdığını düşünüyorum.
Herkesin keyifle okuyamayacağı gerçek, çarpıcı, bir o kadar da sıradışı bir yaşanmışlık kitabı ve son bölümündeki insanlık için önemli uyarılarda bulunan bir eser..
Kadersizlik
Kadersizlik de yillar önce okuduğum primo levi'nin bunlar da mi insan kitabı gibi 2.dünya savaşında almanya'nin yahudilere yaptıklarını ve toplama kamplarını anlatıyor. Bu iki kitaptaki hatırladığım kadarıyla (20 yıl oldu okuyalı) temel fark diğerinin edilgen bir mağdur diliyle yazılmış olması okurken o kurban psikolojisini net olarak hissediyorsunuz. Kadersizlik ise Gyurka'nin ağzından bir kurban portresi çizmiyor hatta çoğu yerde anlattıklarını duygulara boğmadan sanki yaşayan o değilmiş gibi anlatıyor. Kampta çok insani bir biçimde sadece hayatta kalmaya çalışıyor. Fakat evine dönüp komşularıyla sohbet ederken burada düşüncesini ortaya koyuyor. Her şey sanki sizin dışınızda siz yokmussunuz gibi 'geldi' diyorsunuz. Hayır bizimle beraber oldu bunlar biz de içindeydik diyor. Onu hiçbiri anlamiyor elbette. Ben de kitabın başından itibaren bunu sorguladım. Babasının toplama kampına gitmesine, otobüsün yolunun çevrilip çocukların toplanmasına, trenlerle insanlık dışı biçimde nakledilmesine, kamplar kısacası bütün olanlar sırasında bir tek karşı geliş yok. Ne kurbanlar ne de diğer insanlar hiç sorgulamıyor. Kurallara ve emirlere uyuyorlar. Bu çok düşündürdü beni acaba biz günümüzde böyle hangi kural ve emirlere uyuyoruz?
Gyurka döndüğünde iç karartıcı anılar yerine kampta krematoryumlarin yanmasının durduğu anları hatırlamak istiyor. Yaşama boyle tutunuyor.
Benim de 15 yaşında bir oğlum olması Gyurka'ya başka bakmama neden oldu. Kitabın içine dalıp Gyurka'yi kurtarabilmeyi istedim hep okurken.
#kitapyorum #imre kertesz#kadersizlik
Konu kısaca 14 yaşında ki yahudi Macar bir gencin ilk önce babası sonra kendisinin Alman toplama kamplarına götürülmesi orada gördükleri ki yazarın kendisi de toplama kamplarında bulunmuş ve sağ çıkmayı başarmış olarak yaşadıkları duygu sömürüsü yapmadan ,yalın gerçekleri anlatması ,efendi bu tarz kitapları çok okuduk bunun farkı ne niye okuyalım derseniz ilk önce kurgu olmaması ,sonra müthiş bir kara mizah ile anlatılması ki bu kadar trajedi içinde sık sık gülüyorsunuz ki hatta soykırım kurbanları ile alay ediyor bile denmiş ama bence bu bizim artık işlerin iyice kötüye gittiği Zaman'larda çaresizlikten işi deliliğe vurmak argo tabirle ..... Geçmek noktasına geliriz ya o şekilde bence bir nevi kabullenip sadece önünde ki anı yaşamak .tek sıkıntı kitapta doğal olarak Avrupa'nın bir çok yerinden getirilmiş yahudi ,Çingene insanların bazen farklı dilde kendi aralarında konuşmaları ve dipnot olarak Türkçeye çevrilmemiş olması .
Hoş bir yan sayfa 66 da geçen bir söz
-bir sonraki trendekilerin bir vagon da seksen kişi olacağını unutmamalıydılar ve şöyle iyice düşündüğümde sonuçta daha sıkışık koşulları da yaşadığı mı söyleyebilirim ,orada yer sorununu aramızda anlaşıp " Türk usulü " yere çömelip durarak çözmüştük .
Bazı karekteristik özelliklerimiz tüm dünyaca biliniyormuş öğrenmiş olduk.
Bu dönem kitaplarını seviyorsanız 10 numara 5 yıldız bence
2002 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanan Imre Kertesz ile tanışma kitabım oldu Kadersizlik.Kendisi de toplama kampında kalan ve buradan sağ kurtulan Kertesz, Kadersizlik’i 12 yılda yazmış, yayımlatmak istediğinde soykırım kurbanlarıyla alay ettiği gerekçesiyle geri çevrilmiş.Kitabını yayımlatmayı başardığında ise suskunlukla karşılanmış.
Açıkçası neden böyle düşünülmüş anlayamadım.Ben 14 yaşında bir çocuğun gözünden toplama kampının dehşetini çok daha korkunç yaşadım.
Kamp hayatının şartlarına uyum sağlaması, yaşanan her şeyi yaşamın bir parçası gibi algılaması, herkesin yapabildiği sürece kendi adımlarını atması gerektiğini düşünmesi mi alay olarak algılandı acaba?
Çok beğendim Kadersizlik’i, 14 yaşında ergenin tüm yaşadığı kötülüklerle kendi arasına koyduğu sınırı, hayatta kalmak için seçtiği yolu takdirle karşıladım ben.
Nazi toplama kamplarının bu güne kadar okuduğum en net anlatımı tartışmasız bu kitapla yapılmış. Yazarın ifadelerinde hiçbir şey ne daha iyi ne de daha kötü gösterilmeye çalışılmış, neyse o... Yazar hatıralarından yola çıkarak kaleme aldıklarında insanın her koşulda hayatta kalmaya programlanmış doğasını ve insanın insana yapabileceği kötülüğün sınır tanımazlığını görüyoruz. Okurken o vahşeti iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Merhaba dostlar
Bu kitabın geçen yılın son okuması olacağını düşünmüştüm ama #2024 'te okuduğum ilk kitap oldu.
İkinci Dünya Savaşı sırasında toplama kampına gönderilen Macar yazar, kendi deneyimlerini anlattığı bu kitabı on iki yılda yazmış.
Hakkında çok şey okuduğum bir konu bu, yani toplama kampları ve Yahudi soykırımı. Artık pek de şaşırmam sanıyordum ama yine etkilenerek okuduğum bir hikâyeydi.
Bana diğer okumalardan farklı gelen yönlerini özetleyecek olursam: yazarın toplama kampına gittiği ilk dönemlerdeki masumiyeti, tesadüflerin yardımıyla (ya da kaderin) Auschwitz'den başka bir kampa gönderilmesi, bir deri bir kemik halde ve hasta olduğu dönemde kampta tedavi edilmeye çalışılması (şans herhalde), kurtuluştan sonra ülkesine döndüğünde orada hayatın normal akışında sürdüğünü görmesi, çalışma kamplarının ve Nazi zulmünün doğruluğuna inanmayan insanlar.
Hikâye elbette çok acı, yüreğe dokunan bir öykü. Yazar Nobel ödülü de almış. Daha önce Polisiye Bir Öykü isimli kitabını okumuştum. Yazım tarzı hakkındaki duygum değişmedi. Pek anlaşamadım kendisiyle.
Sevgiyle kalın