Cyrano'yu okumaya başladığımda birkaç sayfa içinde aklımda canlanan ilk izlenim şu oldu: İnternette edindiğimiz sanal dostluklara kaçışımız meğer 20 senedir hiç değişmemiş. O zamanlar da aynı günümüzdeki gibi aile içi ve sosyal hayattaki dertlerden kaçış yolu bilgisayar başına oturup birileriyle yazışmakmış. Ve o günden bugüne bu yazışmaların potansiyel tehlikesi de hiç değişmemiş.
Cyrano için en çok etkilendiğim Julia öyküsü diyebilirim. Örgüsü her ne kadar her zamanki gibi güzel olsa da öyküde işlenen pedofili ve çocuk cinayeti konuları sayesinde kurgunun güzelliğinden keyif alamayıp rahatsız ola ola bitirdim. Etkilenme sebebimse tam olarak yine bu konu.
Neyse ki her öyküye azar azar serpilmiş Julia ve Webb'in tatlı ama sert atışmalarından uzaklaşıp uzlaşma ve yakınlaşmaya gitmesi epeyidir uzak kaldığım romantik kurgu boşluğunu güzel doldurdu bu sefer.
