Zweig’in bu romanı gerçekten de bağımsız okunmayı hak eden bir eser. Neden mi? Hepimizin bir platoniği mutlaka olmuştur. Hoş bu isim pek sevimli değil eğer gerçekten manasını biliyorsanız. Tek taraflı aşk diyelim. Karşılık beklemeden aşık olan bir kadın var ama kahraman ne fark eder ki ortada bir aşk varsa ve bir de aşık olan.
Hani diyor ya ‘Sana, beni asla tanımamış olan sana’ şeklinde bir cümle. Ne bileyim yani sene 1920 sen bu kitabı kaleme alıyorsun, savaştan nefret eden bir psikolojin var ve savaşın ardından böyle bir kitap yazıyorsun. Aşk dolu, oldukça duygusal bir mektup. En son böyle Sebahattin Ali’nin Madonna’sında biraz gözlerim yaşarmıştı sanırım bir kitapta.
Mantığınızı konuşturacak olursanız yani kalbinizi susturmayı başarırsanız aklınıza gelen ilk soru ne olur? Mektup, dersiniz. Bu adama nasıl ulaştı kardeşim. Gerçekten sorulacak bir sorudur ama kitap haliyle. Çok da soru sormamak lazım. Bilimsel değil, makale değil. Boşvermek gerek bazen.
Keyifli okumalar, iyi günler diliyorum dostlar..
