Fransız yazar Romain Garyin okuduğum ikinci kitabı. İlk eserdeki alaycılığı, hovardalığı bu eserinde de devam ediyor. Yazar kendi üslubunu keskin çizgilerle o kadar net şekilde belirlemiş ki, başka yerde onun cümlelerinden birini görsem direkt aklıma kendisi gelir.
Eser kısa bir roman. Ve konusu bakımından da baya ironik. Eşi ölen bir pilotun ansızın bir aşkın içine düşmesini konu alan eserde kadının değeri ve erkeği ışıklandıran varlığının aslında ne acılar taşıdığını irdeliyor.
Erkek de kadın da aslında normal bir hayat yaşamamış ve normal olmayan koşullar yaratarak birbirlerini değerlendirip duruyorlar.
Bol bol felsefenin yapıldığı eserde, aşktan, umuttan ve hayattan dem vuruluyor. Kendi yaşamlarından memnun olmayanların hikayesi de diyebiliriz esere.
509.jpg){kind=small}
