Okuyucusuna koleksiyonunu sunmuş Bukowski. Kadınlarım demiş koleksiyonunun adina da.. Her parçayı anlatmış en ince hatlarina kadar...
Bukowski'nin samimi bir dili var, cümleleri basit ama özellikle diyaloglarda bir arkaplan var. Kadinlar hakkindaki tecrübelerini diyolaglarin ardına saklamış sanki, ya da bana öyle geldi, bilemiyorum. Bu kitabin çok beğenilip ya da nefret edilişinin kilit noktasinin tam olarak burası olduğunu düşünüyorum. Yazarin kadinlar konusundaki tecrübesi göz ardı edilirse kurgu porno filminden farksız gelebilir.
203. sayfadaki şu diyalog çok hoşuma gitti. Kitabin temelini bu düşünce oluşturuyor sanki;
-"Kadinlar hakkında ne düşünüyorsun?"
-"Düşünür değilim ben. Her kadın farklı. Temel olarak en iyi ile en kötünün karışımı gibi görünüyorlar bana. Hem büyüleyici hem de korkunç. İyi ki varlar ama."
Okuduğum en samimi kitap oldu Kadinlar. Sürükleyici olmasa da okutuyor kendini. Sanirim bu, Bukowski kitaplarının ortak özelliği. Bu tarzı sevenlere tavsiye ederim, herkese değil..
