Anlamlarının hepsini o kapının ardında bırakmıştı. Artık içi bomboştu sözlerin ve de zifiri karanlık. Seyreldikçe hakikati, vücut buluyordu ait olamadığı ne varsa. O eksildikçe, çoğalıyordu dışarının gürültüsü. Daha ne kadar durabilirdi o kapının önünde? Berzahta mı asılı kalmıştı yine? Bu kaçıncı ayrılıştı, kaçıncı devri daim?