İnsan bazen bir süreliğine her şeyi boşverir. Sancılı bir dönem, yaşamımız boyunca evre evre kendini gösterir. İşte böyle bir dönemden geçerken en sevdiğim şeyleri kenara koydum, rafa kaldırdım. Bunların en başında da Kafkaokur ve kitaplarım var sanırım... ama bir gün yine normale dönmenin umuduyla biriktirmeye devam etmekten hiç vaz geçmedim. Ve şimdi geçmiş sayılardan birini elime aldığım şu gün iyi ki diyebiliyorum. Eh boşuna gönül vermemişiz bu dergiye... İyi ki...
