Kafka belki de bilmeden, yazmanın kendini kesintisiz olana teslim etmek olduğunu derinden duyumsamış ve içdaralmasıyla, sabırsızlığın yol açtığı içdaralmasıyla, yazma gerekliliğinin titiz kaygısıyla, çoğu kez yapıtı tamamlamaya olanak veren tek şey olan bu sıçramayı, kendisi aracılığıyla (geçici olarak) bitmez tükenmez olana bir son noktanın konulduğu bu aldırışsız ve mutlu özgüven hakkından kendini mahrum bırakmıştır.